Русия води позорна война срещу Украйна.     Бъдете с Украйна!
Споделяне
Размер на шрифта
Оригинален текст
Размяна на местата на текста и превода

Was gesagt werden muss

Warum schweige ich, verschweige zu lange,
was offensichtlich ist und in Planspielen
geübt wurde, an deren Ende als Überlebende
wir allenfalls Fußnoten sind.
 
Es ist das behauptete Recht auf den Erstschlag,
der das von einem Maulhelden unterjochte
und zum organisierten Jubel gelenkte
iranische Volk auslöschen könnte,
weil in dessen Machtbereich der Bau
einer Atombombe vermutet wird.
 
Doch warum untersage ich mir,
jenes andere Land beim Namen zu nennen,
in dem seit Jahren - wenn auch geheimgehalten -
ein wachsend nukleares Potential verfügbar
aber außer Kontrolle, weil keiner Prüfung
zugänglich ist?
 
Das allgemeine Verschweigen dieses Tatbestandes,
dem sich mein Schweigen untergeordnet hat,
empfinde ich als belastende Lüge
und Zwang, der Strafe in Aussicht stellt,
sobald er mißachtet wird;
das Verdikt "Antisemitismus" ist geläufig.
 
Jetzt aber, weil aus meinem Land,
das von ureigenen Verbrechen,
die ohne Vergleich sind,
Mal um Mal eingeholt und zur Rede gestellt wird,
wiederum und rein geschäftsmäßig, wenn auch
mit flinker Lippe als Wiedergutmachung deklariert,
ein weiteres U-Boot nach Israel
geliefert werden soll, dessen Spezialität
darin besteht, allesvernichtende Sprengköpfe
dorthin lenken zu können, wo die Existenz
einer einzigen Atombombe unbewiesen ist,
doch als Befürchtung von Beweiskraft sein will,
sage ich, was gesagt werden muß.
 
Warum aber schwieg ich bislang?
Weil ich meinte, meine Herkunft,
die von nie zu tilgendem Makel behaftet ist,
verbiete, diese Tatsache als ausgesprochene Wahrheit
dem Land Israel, dem ich verbunden bin
und bleiben will, zuzumuten.
 
Warum sage ich jetzt erst,
gealtert und mit letzter Tinte:
Die Atommacht Israel gefährdet
den ohnehin brüchigen Weltfrieden?
Weil gesagt werden muß,
was schon morgen zu spät sein könnte;
auch weil wir - als Deutsche belastet genug -
Zulieferer eines Verbrechens werden könnten,
das voraussehbar ist, weshalb unsere Mitschuld
durch keine der üblichen Ausreden
zu tilgen wäre.
 
Und zugegeben: ich schweige nicht mehr,
weil ich der Heuchelei des Westens
überdrüssig bin; zudem ist zu hoffen,
es mögen sich viele vom Schweigen befreien,
den Verursacher der erkennbaren Gefahr
zum Verzicht auf Gewalt auffordern und
gleichfalls darauf bestehen,
daß eine unbehinderte und permanente Kontrolle
des israelischen atomaren Potentials
und der iranischen Atomanlagen
durch eine internationale Instanz
von den Regierungen beider Länder zugelassen wird.
 
Nur so ist allen, den Israelis und Palästinensern,
mehr noch, allen Menschen, die in dieser
vom Wahn okkupierten Region
dicht bei dicht verfeindet leben
und letztlich auch uns zu helfen.
 
Превод

Τι πρέπει να ειπωθεί

Γιατί παρέμεινα σιωπηλός, γιατί συγκρατήθηκα τόσο, για κάτι που επιχειρείται απροκάλυπτα μέσα από παιχνίδια του πολέμου, στο τέλος των οποίων όσοι από εμάς επιβιώσουν δεν θα είναι παρά σκιές;
 
Είναι το υποτιθέμενο δίκαιο του πρώτου χτυπήματος, που θα κατέστρεφε τους ανθρώπους στο Ιράν, που αρθρώνεται από κύμβαλα αλαλάζοντα και υποστηρίζεται από οργανωμένες ομάδες, με την υποψία ότι ίσως μια ατομική βόμβα να κατασκευάζεται εκεί.
 
Λοιπόν, γιατί διστάζω να ονοματίσω έναν άλλο τόπο στον οποίο για χρόνια πολλά –παρ’ όλο που κρατήθηκε μυστικό- μια ενισχυόμενη πυρηνική δυνατότητα αναπτύσσονταν πέρα από κάθε εποπτεία ή έλεγχο οποιουδήποτε είδους;
 
Αυτή η γενικευμένη πρακτική απόκρυψης των πραγμάτων, στην οποία και η δική μου σιωπή έγινε συνένοχη, μοιάζει πια με ένα αποτρόπαιο ψέμα και με αναγκάζει σε μια μορφή τιμωρίας όταν έρχεται η στιγμή της χλεύης: Όμως η ετυμηγορία «αντι-σημιτισμός» ξεπέφτει πλέον εύκολα.
 
Τώρα που η ίδια μου η χώρα έρχεται ξανά και ξανά στην θέση του σκληρά κατηγορούμενου για τα δικά της εγκλήματα, τα ξεκάθαρα και ασύγκριτα, φαίνεται να είναι το σημείο εκκίνησης (κάτι που είναι απλώς επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά εμφανίζεται ως διαδικασία επανόρθωσης) ενός ακόμα υποβρυχίου ικανού να μεταφέρει πυρηνικές κεφαλές, στο δρόμο του για το Ισραήλ, όπου ούτε μία πυρηνική βόμβα έχει προς το παρόν αποδειχτεί ότι υπάρχει, με μοναδικό μάρτυρα τον ίδιο τον φόβο, θα πω αυτό που πρέπει να ειπωθεί.
 
Όμως γιατί έμεινα σιωπηλός ως τώρα;
 
Γιατί θεωρούσα πως η καταγωγή μου κηλιδωμένη από έναν λεκέ που ποτέ δεν θα μπορέσει να σβήσει, σήμαινε ότι δεν θα μπορούσα να περιμένω από το Ισραήλ, έναν τόπο με τον οποίο είμαι – και πάντα θα είμαι- συνδεδεμένος, να αποδεχτεί την ανοικτή δήλωση της αλήθειας.
 
Γιατί μόνο τώρα, όντας πια γέρος και με όση μελάνι μου απομένει δηλώνω πως η πυρηνική δύναμη του Ισραήλ θέτει σε κίνδυνο την ήδη εύθραυστη παγκόσμια ειρήνη;
 
Διότι ό,τι πρέπει να ειπωθεί σήμερα θα είναι μάταιο αν ειπωθεί αύριο.
 
Διότι εμείς οι ήδη πολύ επιβαρυμένοι με ενοχές Γερμανοί, ίσως να παρέχουμε τα εργαλεία για ένα επερχόμενο έγκλημα έτσι ώστε η συνενοχή μας να μην μπορεί πια να εξαλειφθεί με καμία από τις συνήθεις δικαιολογίες.
 
Και επί πλέον σπάω την σιωπή μου γιατί σιχάθηκα την Δυτική υποκρισία και πραγματικά ελπίζω πως πολλοί θα ελευθερωθούν κι αυτοί από την σιωπή τους και θα μπορέσουν να απαιτήσουν από αυτούς που είναι υπεύθυνοι και ένοχοι για τον επερχόμενο κίνδυνο να αποκηρύξουν οποιαδήποτε πιθανότητα για χρήση στρατιωτικής βίας, θα μπορέσουν να επιμείνουν ώστε οι κυβερνήσεις του Ιράν και του Ισραήλ να επιτρέψουν και οι δύο ταυτόχρονα σε κάποιον επίσημο διεθνή θεσμό έναν ανοικτό και χωρίς κανένα περιορισμό έλεγχο της πραγματικής πυρηνικής τους δυνατότητας.
 
Κανένας άλλος τρόπος δεν μπορεί να είναι επιβοηθητικός για τους Ισραηλινούς και στους Παλαιστινίους, σε αυτούς που παρόλο που ζουν δίπλα - δίπλα κατατρύχονται από την εχθρότητα σε αυτήν την περιοχή που διακατέχεται από αυταπάτες, αλλά και για όλους εμάς.
 
Günter Grass: 3-те най-преглеждани
Коментари