Ik kijk om mij heen en zie mijn thuis vervagen
Mijn tijd thuis voelt nu veel te kort
Slechts een jeugdige, nauwelijks een man, toen plicht mij riep
Of ik mijn thuis weer terug zie, dat weet ik niet
Met mijn vrienden uit mijn dorp, ging ik voort om te vechten
En de wereld brande
Want oorlog, het kan
Een man vernielen
Ik geef mijn leven voor mijn vaderland
Maar wie zal mij gedenken?
Dus zie mij als
Een vriend, een echtgenoot
Vader of zoon wie nooit naar huis komt
Maar wie zal mij missen?
Ik ging vechten voor Zweden, werd gedoopt in bloed
Daarbuiten wacht de dood, geen heldendom
In velden waar lotgenoten vallen, wordt geen lied gehoord
Daar ons lot nogmaals uit
Ver van huis
Gedoopt en gestorven in de strijd
Want oorlog, het kan
Een man vernielen
Ik geef mijn leven voor mijn vaderland
Maar wie zal mij gedenken?
Dus zie mij als
Een vriend, een echtgenoot
Vader of zoon wie nooit naar huis komt
Maar wie zal mij missen?
En als de tijd op is
Wie kan het dan schelen?
Ze vechten door
Krijgt een soldaat een waardig einde?
Om in slaap te vallen
Over gaan
En nooit wakker te worden
Want oorlog, het kan
Een man vernielen
Ik geef mijn leven voor mijn vaderland
Maar wie zal mij gedenken?
Dus zie mij als
Een vriend, een echtgenoot
Vader of zoon wie nooit naar huis komt
Maar wie zal mij missen?
Michel
Icey
Fr, 10/04/2020 - 13:44
Lastig vertalen, niet alle zinnen blijven lekker lopen.