Είναι ένα τραγούδι πού ο Fabrizio de André έγραψε σε συνεργασία με τον Massimo Bubola, ύστερα από παραγγελία της RAI, και αναφέρεται στη άγρια δολοφονία του Παζολίνι τη νύχτα της 2ας Νοεμβρίου 1975.
Ιδού πώς σχολιάζει το τραγούδι του αυτό ο ίδιος ο de André:

… Ο θάνατος του Παζολίνι μας άφησε σχεδόν ορφανούς όλους εμάς που γράφαμε τραγούδια, όπως, πιστεύω, και όλους εκείνους που ένιωθαν κατά κάποιο τρόπο δεμένοι με τον κόσμο της λογοτεχνίας και του θεάματος… Πως γεννιέται ένα τραγούδι; Θα έλεγα πως ένα μεγάλο μέρος του νοήματος και της αξίας του τραγουδιού βρίσκεται πρώτα απ’ όλα στον τίτλο του, δηλ. Μια λαθεμένη ιστορία, που πάει να πει μια ιστορία που δεν θα έπρεπε να είχε συμβεί, με την έννοια ότι σε ένα φυσιολογικό κλίμα πολιτισμού μια τέτοιου είδους ιστορία δεν θα έπρεπε να λάβει χώρα. Έχω επί πλέον τη γνώμη ότι δύο ακόμη στίχοι εξηγούν καλύτερα από τους άλλους την έννοια του τραγουδιού «Ιστορία διαφορετική για νορμάλ ανθρώπους / ιστορία κοινή για ιδιαίτερους ανθρώπους», όπου η λέξη «νορμάλ» πρέπει να ερμηνευθεί ως «μετριότητα και ελάχιστα πολιτισμένος» και στη λέξη «ιδιαίτερος» θα πρέπει να δοθεί το νόημα «πολιτισμικά συνηθισμένος να συνυπάρχει με την αποκαλούμενη διαφορετικότητα». Εξηγούμαι καλύτερα: για κάποιον ενήλικα και πολιτισμένο θα έλεγα ότι είναι απολύτως φυσιολογικό ένας ομοφυλόφιλος να φλερτάρει με κάποιον όμοιό του του ιδίου φύλου. Είναι επίσης φυσιολογικότατο να τον ερωτευτεί. Το ίδιο φυσιολογικό θα έπρεπε να είναι και για τον ετερόφυλο που δέχεται το φλερτ, ο οποίος έχει χίλιους τρόπους ν’ αμυνθεί χωρίς να προσφύγει στη βία. Δυστυχώς η φαλλοκρατική και μη ανεκτική κουλτούρα ενός παρελθόντος, που τότε ήταν ακόμη πιο πρόσφατο απ’ ότι είναι τώρα, και το οποίο θα θεωρούσα ως ένα παρελθόν ακόμα υπότροπο, έκανε την πλειοψηφία να πιστεύει ότι ο όρος «φυσιολογικός» πρέπει να συμβαδίζει αναγκαστικά με τον όρο «μη ανεκτικότητα». Μία άλλη τραγική άποψη που θελήσαμε να υπογραμμίσουμε στο τραγούδι για το θάνατο του Παζολίνι είναι εκείνη που έχει σχέση με μία συνήθεια, δυστυχώς ακόμη κυρίαρχη, και η οποία σχετίζεται και αυτή με το κλίμα άγνοιας και κυνηγητού του διαφορετικού. Πρόκειται για το γεγονός ότι ο θάνατος ενός μεγάλου ανθρώπου της διανόησης έγινε στην πράξη βορά των σκουπιδιών του τύπου και όχι μόνο αυτών. Ο στίχος «είναι μία ιστορία για κομμωτές» σημαίνει ότι είναι μια ιστορία που δυστυχώς τη διάβαζαν τότε και κάθε τόσο τη διαβάζουν και σήμερα σε χαμηλού επιπέδου περιοδικά, ενώ περιμένουν να κουρευτούν ή να κάνουν περμανάντ. Αυτό είναι σε γενικότητες το νόημα του τραγουδιού.
[Doriano Fasoli, Fabrizio de André. Passaggi di tempo,pp.61-63]