Oroszország gyalázatos háborút folytat Ukrajna ellen.     Állj ki Ukrajnával!
Ossza meg
Betűméret
Eredeti dalszöveg
Swap languages

Ужасная судьба отца и сына...

Ужасная судьба отца и сына
Жить розно и в разлуке умереть,
И жребий чуждого изгнанника иметь
На родине с названьем гражданина!
Но ты свершил свой подвиг, мой отец,
Постигнут ты желанною кончиной;
Дай бог, чтобы как твой, спокоен был конец
Того, кто был всех мук твоих причиной!
Но ты простишь мне! я ль виновен в том,
Что люди угасить в душе моей хотели
Огонь божественный, от самой колыбели
Горевший в ней, оправданный творцом?
Однако ж тщетны были их желанья:
Мы не нашли вражды один в другом,
Хоть оба стали жертвою страданья!
Не мне судить, виновен ты иль нет -
Ты светом осужден? но что такое свет?
Толпа людей, то злых, то благосклонных,
Собрание похвал незаслужённых,
И стольких же насмешливых клевет.
Далёко от него, дух ада или рая,
Ты о земле забыл, как был забыт землёй;
Ты счастливей меня; перед тобой
Как море жизни - вечность роковая
Неизмеримою открылась глубиной.
Ужели вовсе ты не сожалеешь ныне
О днях, потерянных в тревоге и слезах?
О сумрачных, но вместе милых днях,
Когда в душе искал ты, как в пустыне,
Остатки прежних чувств и прежние мечты?
Ужель теперь совсем меня не любишь ты?
О если так, то небо не сравняю
Я с этою землей, где жизнь влачу мою;
Пускай на ней блаженства я не знаю,
По крайней мере я люблю!
 
Fordítás

Тағдыр қатал. Әке мен ұл екеуі...

Тағдыр қатал. Әке мен ұл екеуі
Екі жақта жүріп өліп кетеді
Азаматы бола тұрып елінің
Ғұмыр-бақи қуғын көріп өтеді.
Бірақ, әке, сен ісіңді бітірдің,
армансызсың, дәтке қуат шүкір қыл.
Бақытыңды берсін құдай аңсаған,
Сен кім үшін азап тартсаң дәл соған.
Кешір, әке! Мен бе екенмін кінәлі
Көкірегім құдай жаққан шыраны
Өшіруге ұмтылса жұрт қуанып?
Ол ойлары іске аспады – бұ да анық:
біз екеуміз жауықпадық күнә ғып,
бір тағдырдың құрбандығы болсақ та!
Кінәң бар ма, жоқ па сенің, мен сотқа
Жарамаймын, сені қауым соттаған.
Қауым кімдер? Не тілекші, не жауыз
адамдардың тобыры ол, жел-ауыз
жиынтығы өсек, ғайбат, даттаудың,
Не көлгірсіп өп-өтірік мақтаудың.
Рухы жоқ онда жұмақ, тамұқтың,
Жерді ұмыттың, жер де сені ұмытты
Менен гөрі саған ерек қонды бақ
алдың ашық – мәңгілік қой ол бірақ,
Өлшеуші жоқ бір тұңғиық ашылды;
Өкінішті ой шырмамай ма басыңды,
Өткенді ойлап көздің жасын көл еткен?
Қырсық кешіп, бақытынан дәме еткен,
Шынымен-ақ ұмыттың ба сен бәрін,
бір кезде үміт, арманыңның болғанын?
Осы ма еді біржолата сөнгенің?
Енді шын-ақ сүймейсің бе сен мені?
О, ендеше, жұмақ-аспан ақ-ала
Итшілеген өмірімнен садаға!
Көрмес-ақпын аспан барып қайта өмір,
Өйткені мен сүйе аламын әйтеуір.
 
Hozzászólások