Ανάμεσα στο τίποτα και μεταξύ των πάντων
το όραμα παραπατά στα μάτια των αμάχων
του νέου πλούτου η χαρά μας έφυγε και πάει
παλιά η φτώχεια του παρά το παρελθόν βρωμάει
Λυπάμαι για σένα παιδάκι δικό μου
λυπάμαι για μένα για τον λογαριασμό μου
Καμένη γη αφήνουνε γκαζόν για να φυτρώσει
επαύλεις καταπίνουνε προτού να ξημερώσει
στα μουλωχτά δειπνήσανε με τα στραβά μας μάτια
για λίγο ξαποστάσαμε κι δόξα μας κομμάτια