✕
Testi originali
Ride (Monologue)
I was in the winter of my life, and the men I met along the road were my only summer. At night I fell asleep with visions of myself dancing and laughing and crying with them. Three years down the line of being on an endless world tour and my memories of them were the only things that sustained me, and my only real happy times. I was a singer, not a very popular one, who once had dreams of becoming a beautiful poet, but upon an unfortunate series of events, saw those dreams dashed and divided like a million stars in the night sky that I wished on over and over again sparkling and broken. But I didn’t really mind because I knew that it takes getting everything you ever wanted and then losing it to know what true freedom is. When the people I used to know found out what I had been doing, how I had been living, they asked me why. But there’s no use in talking to people who have a home, they have no idea what it’s like to seek safety in other people, for home to be wherever you lie your head.
I was always an unusual girl, my mother told me I had a chameleon soul. No moral compass pointing due north, no fixed personality. Just an inner indecisiveness that was as wide and as wavering as the ocean. And if I said that I didn’t plan for it to turn out this way, I’d be lying, because I was born to be the other woman. I belonged to no one, who belonged to everyone, who had nothing, who wanted everything with a fire for every experience and an obsession for freedom that terrified me to the point that I couldn’t even talk about, and pushed me to a nomadic point of madness that both dazzled and dizzied me.
Every night I used to pray that I’d find my people, and finally I did, on the open road. We had nothing to lose, nothing to gain, nothing we desired anymore, except to make our lives a work of art.
Live fast. Die Young. Be Wild. And Have Fun.
I believe in the country America used to be. I believe in the person I want to become. I believe in the freedom of the open road. And my motto is the same as ever —I believe in the kindness of strangers. And when I’m at war with myself, I ride. I just ride.
Who are you? Are you in touch with all of your darkest fantasies? Have you created a life for yourself where you’re free to experience them? I have. I am fucking crazy.
But I am free.
DimitrisTraduzione
Ride (прологот и епилогот од видео-спотот)
ПРОЛОГ:
Се наоѓав среде зимата од мојот живот, и сите мажи кои ги запознав по патот беа моето единственото лето. Навечер заспивам замислувајќи како танцувам, се смеам и плачам со нив. Три години одев по патот кој претставуваше бескрајна светска турнеја и сеќавањата на нив беа единственото нешто што ме правеше присебна и моите единствени среќни времиња. Бев пејачка, не некоја позната, која некогаш сонуваше да стане прекрасна поетеса, но после низа несреќни настани тие сништа ги видов обесхрабрени и распарчени како милиони ѕвезди на ноќното небо, светкави и скршени, под кои од време на време сè уште мечтаам. Но тоа всушност не ми пречеше, зашто знаев дека треба да загубиш сè што ти е драго за да дознаеш што значи вистинската слобода. Кога луѓето што ги познавав ќе дознаеја што правам и како живеам, ќе ме прашаа: „Зошто“? Но, бескорисно е да се зборува со таквите луѓе, кои имаат дом, тие немаат поим што значи да се бара сигурност во други луѓе, и домот да ти биде секое место на кое ќе ја положиш главата.
Отсекогаш бев необична девојка, мајка ми ми велеше дека имам камелеонска душа. Без морален компас кој покажува кон север, без постојан карактер. Само внатрешна нерешителност која беше широка и разбранувана како океан. И ако речам дека не сум планирала да станам ваква, ќе излажам, зашто јас сум родена за да бидам „другата жена“. Не припаѓав никому кој не припаѓаше на сите, туку на оној кој немаше ништо, кој сакаше да има сè, разгорен за сите искуства и опсесија за слободата која толку многу ме плашеше што повеќе не можев да ја спомнам, и ме протера на номадска точка од лудилото кои во исто време и ме заслепуваше и зашеметуваше.
КРАЈ:
Секоја ноќ се молам да ги најдам моите луѓе, и конечно ги најдов, на отворениот пат. Немавме што да изгубиме, што да добиеме, ништо за што копнеевме, освен тоа да ги направиме нашите животи уметнички дела.
Живејте брзо. Умрете млади. Бидете диви. И забавувајте се.
Верувам во земјата што Америка беше порано. Верувам во личноста што сакам да станам. Верувам во слободата на отворениот пат. И моето мото е исто како отсекогаш – верувам во добрината на странците. И кога сум во војна со себе, само се возам. Едноставно, се возам.
Кој си ти? Во допир ли си со сопствените најтемни фантазии? Си создал ли живот за себе каде слободно ќе можеш да ги искусиш? Јас го сторив тоа. Јас сум безумно луда.
Но, јас сум слободна.
ivank23Per favore aiutaci a tradurre “Ride (Monologue)”
Lana Del Rey: 3 più popolari
| 1. | Say Yes To Heaven |
| 2. | Summertime Sadness |
| 3. | Radio |
Commenti
Russia is waging a disgraceful war on Ukraine. Stai con l'Ucraina!
Chi è il traduttore
