Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Станите уз Украјину!
  • The Hunchback of Notre Dame (OST)

    Klukkurnar frá Notre Dame [The Bells of Notre-Dame] • Hringjarinn í Notre Dame - OST (1996)

    Пратећи уметник: Guðmundur Ólafsson, Róbert Arnfinnsson, Jóhann Sigurðarson
Објави
Величина фонта
Оригинал

Klukkurnar frá Notre Dame [The Bells of Notre-Dame] текст

Birtir í París og borgin nú vaknar
við bjöllur Notre Dame
Þar bakaranns brauða borgarinn saknar
þegar bylur í Notre Dame
Þá er stórklukkur hæstar svo hljóma
og hljóðnaðar smáklukkur framm
Þá sögð er sál borgar, sem þarnar orgar,
klingi' í þeim klukkum Notre Dame
 
Hlustið! Er þetta ekki fallegt? Öll þessi blæbrigði og mörgu raddir. Þið vitið þó að þær hringja ekki að sjálfu sér.
Er það ekki?
Nei, kjáninn þinn. Þarna, efst uppi í klukkuturninum býr dularfullur hringjari. Hvaða fyrirbrigði er það?
Hver?
Hvað er hann?
Hvað?
Hvernig komst hann þangað?
Hvernig?
Suss!
Á
Klópin skal segja þér það. Hér kemur saga. Sagan um mann og ófreskju.
 
Dimmt var um nótt er nú segir frá
Nærri brú við Notre Dame
Þaggaðu í því! Við sjáumst!
Suss, ljúfurinn
Flækingar fjórir þar fleginu réru
og földu við Notre Dame
 
Tvö gildi fyrir örugga ferð til Parísar
En í gildru þeir voru þar ginntir
Og þeir góndu á læðast nú framm
Þar einn tröllkall með tærnar
Sem teygði út klærnar sem tröll
Kári Dómari!
Sem tröll í Notre Dame
 
Κύριε ἐλέησον
Dómarinn Kári veröld vildi verja móti synd
Κύριε ἐλέησον
Níð og illsku nálgast fann hann nema' í eigin mynd
 
Færið þetta sígauna hyski í dómshúsið.
Þú þarna. Hvað ertu að fela!
Án efa þýfi. Takið það af henni.
Hún flúði.
 
Dies irae (dies irae)
Dies illa (dies illa)
Solvet saeclum in favilla
Quantus tremor est futurus
Quando Judex est venturus
 
Grið! Ég grátbið um griðarstað!
 
Quantus tremor est futurus
Quando Judex est venturus
Dies irae
 
Kornabarn. Ófreskja!
 
"Stans!"-Öskraði Erki Djákninn.
Þetta er illur ári. Ég sendi hann til síns heima í Helvíti.
 
Saklausu blóði nú hér er úthellt
Yfir helga Notre Dame
Ég er saklaus. Hún flúði. Ég elti.
Nú verður á þig allri skuldinni skellt
Hér við skör á Notre Dame
Samviska mín er hrein.
 
Logið geturð' að gæðingum þínum
Þína góðmennsku bera mátt framm
En þú aldrei skalt sleppa en útskúfun hreppa um eilífið
Nú hér við auglit Notre Dame
 
Og svo loks á lasta ævi lengst við völd og prjál
Fór nú Kári um að óttast ódauðlega sál
 
Hvað ber mér að gera?
Að annast barnið og ala það sem þitt eigið.
Hvað? Á ég að sitja uppi með þennan vanskapn-. Gott og vel. En láttu hann þá búa hjá þér í kirkjunni.
Búa hér? Hvar?
Hvar sem er.
Láttu bara lok'ann inni. Látt'ann engan sjá.
 
Í klukkuturninum kannski. Hver veit. Vegir Drottins eru órannsakanlegir.
Einhvern tímann árans gerpið eflaust nýta má.
Og helst mér hjá.
 
Og Kári gaf barninu grimmilegt nafn. Nafn sem merkir hálfmenni. Quasimodo.
 
Hér kemur ein gáta að giska rétt á
Gjalla klukkur Notre Dame
Hver er nú gerpið? Hver maður þá?
Hringja klukkur, klukkur, klukkur, klukkur,
Klukkur Notre Dame
 

 

Коментари