Μάικλ Τζάκσον:

« Δημιούργησα τη Νέβερλαντ σαν ένα σπίτι για εμένα και για τα παιδιά μου...
Και όλο αυτό έγινε απλά... Σχεδόν υποσυνείδητα...
Όπως είπα και νωρίτερα, που μπορώ να πάω; Είναι δύσκολο!
Δεν θεωρώ ότι το μέρος που έχω δημιουργήσει είναι ανόητο...
Όταν οι άλλοι έχουν φερράρι, ελικόπτερα, αεροπλάνα και γενικά ότι τους
κάνει ευτυχισμένους, η δική μου ευτυχία βρίσκεται στο να δίνω, να μοιράζομαι,
και να διασκεδάζω απλά και αγνά. »

« Το πάρκο στην αυλή μου είναι για τον εαυτό μου και για τα παιδιά.
Κάθε τρεις εβδομάδες έχουμε παιδιά με ανίατες αρρώστιες που έρχονται
στο σπίτι και τους προσφέρω διασκέδαση. Για εμένα είναι περισσότερο
διασκεδαστικό τώρα. Εάν μπορούσα να άλλαζα το παρελθόν, δεν θα το έκανα.
...Λατρεύω να τα κάνω αυτά για τα παιδιά, και προσπαθώ να μιμούμαι τον Ιησού.
Δεν λέω ότι είμαι ο Ιησούς, δεν λέω αυτό! Προσπαθώ να μιμούμαι τον Ιησού, που είπε
να είμαστε σαν τα παιδιά, να τα αγαπάμε και να είμαστε αγνοί σαν τα παιδιά.
...Να είσαι αθώος, να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια της μαγείας και των θαυμάτων.
...Έχουμε πολλά παιδιά χωρίς μαλλιά, με καρκίνο και όλα τρέχουν τριγύρω και το διασκεδάζουν!
...Με κάνει να κλαίω από χαρά που μπόρεσα να τους το προσφέρω αυτό! ...Με ευχαριστεί εσωτερικά. »