✕
Original
Hrislan og straumurinn Liedtext
Í hrauni þessu meðal mosa
móti sólu vildi brosa.
Í rórri laut ég róturn skaut
Í mold.
Vorin gáfu von og birtu
vetrarhretin þolið styrktu.
Heimurinn var himininn og laut....
Frjósöm mold.
Eitt vor hjá mér þröstur sat
og söng sinn ákafa óð:
Um reynslu sína af frjálsu flugi,
fjaðrasýn um áratugi,
gróðursæld í gnægtarríkjum heims.
Lífið enga hungurharma
hafði í þessum ríka varma.
Samt ég naut
að sitja í minni laut....
Tíminn leið.
Eitt haust hjá mér þröstur sat
og mændi útyfir hafið,
áður svo gunnreifum augum.
„Hvað hryggir?“, undrandi spurði
minn ágæta vin.
„Það lögðust yfir löndin
lævís gróðurský.
Að gróðri berast böndin:
Bústað minn í suðri flý.
Kost þann vænsta vel
veturinn íslenzka að þrauka,
loftið er altént hreint og himinn blár.“
Þótt vetur væru harðir
hann vel sér náði á strik.
En einn daginn ýfðust fjaðrir,
í augum gamalt feigðarblik....
Stybba með straumnum færist að,
að Straumi sezt gullkálfanna hjörð.
Fljótlega hef mig á það flug sem gefur
farsælli stað
sem finnast kann á jörð,
ef gæfan er hliðholl.
Margblessuð!
Núna
held ég á háloftanna braut
er halda þér rætur fast í mold.
En mundu að fólki ekki er
allsvarnað.
Það áttar sig oft.
Ef augun opnast skjótt,
greinir það auðinn
sem felst í grænni laut.“
Falla smám saman fölnuð laufin
sem fugli mínum gáfu heimili
og hlýja von.
Sit ég hér þjökuð
með vonina að vopni.
Í minni laut.
novox
malucaKommentare
Official lyrics!