✕
Πρωτότυποι στίχοι
Ölüm
Yapraklar üşürken dökülür;
Ağaçlar kışa soyunurken ölür.
Nedir acelesi ecelin?
Daha bitmeden yaşama sevincim.
Neden bu kadar soğuk ellerim?
Gözlerim aynı noktada donuk.
Nedir bu sonsuz karanlık?
Ve bu bitmeyen yalnızlık.
Nereden çıktı bu tabut?
Ne işim var benim içinde?
Ve bu kalabalık.
Yüzler; bu yüzler hep tanıdık.
Herkes bırakıp gitmiş.
Geceye sessizlik çökmüş.
Gözlerim hâlâ açık,
Ve bitmeyen yalnızlık.
Υποβλήθηκε από 
asîman στις 2020-08-14
asîman στις 2020-08-14Μετάφραση
The Death
Leaves fall off when they are cold;
Trees die when winter begins.
What is this rush of death,
Before my joy of living ends?
Why are my hands so cold?
My eyes stopped at the same point.
What is this eternal darkness?
And this endless loneliness.
Where did this coffin come from?
What am I doing in the coffin?
And this crowd.
Faces; these faces are always familiar.
Everyone left me and went.
Silence falls into the night.
My eyes are still open
And the endless loneliness.
Halide Edip Adıvar: Κορυφαία 3
| 1. | Yaşama Dair Şeyler |
| 2. | Ölüm |
| 3. | İstanbul |
Σχόλια
Russia is waging a disgraceful war on Ukraine. Σταθείτε με την Ουκρανία!
Περίληψη μεταφραστή
