Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Σταθείτε με την Ουκρανία!
Μερίδιο
Μέγεθος γραμματοσειράς
Πρωτότυποι στίχοι
Swap languages

Баллада о матери

Постарела мать за тридцать лет,
А вестей от сына нет и нет.
Но она все продолжает ждать,
Потому что верит, потому что мать.
 
И на что надеется она…
Много лет, как кончилась война,
Много лет, как все пришли назад,
Кроме мертвых, что в земле лежат.
 
Сколько их в то дальнее село
Мальчиков безусых не пришло.
Раз в село прислали по весне
Фильм документальный о войне.
 
Все пришли в кино и стар, и мал,
Кто познал войну и кто не знал.
Перед горькой памятью людской
Разливалась ненависть рекой.
 
Трудно было это вспоминать.
Вдруг с экрана сын взглянул на мать.
Мать узнала сына в тот же миг
И пронесся материнский крик.
 
Алексей, Алешенька, сынок.
Алексей, Алешенька, сынок.
Алексей, Алешенька, сынок.
Словно сын ее услышать мог.
 
Он рванулся из траншеи в бой,
Встала мать прикрыть его собой.
Все боялась - вдруг он упадет,
Но сквозь годы мчался сын вперед.
 
Алексей, кричали земляки,
Алексей, просили, добеги.
Кадр сменился, сын остался жить,
 
Просит мать о сыне повторить.
Просит мать о сыне повторить,
Просит мать о сыне повторить.
 
И в атаку снова он бежит
Жив, здоров, не ранен, не убит.
 
Алексей, Алешенька, сынок.
Алексей, Алешенька, сынок.
Алексей, Алешенька, сынок
Словно сын ее услышать мог.
 
Дома все ей чудилось кино,
Все ждала вот-вот сейчас в окно
Посреди тревожной тишины
Постучится сын ее с войны
 
Μετάφραση

Η μπαλάντα της Μάνας

Γέρασε η μάνα μέσα σε τριάντα χρόνια,
Κι απ’ τον γιό της είδηση καμιά.
Αλλά αυτή ακόμα περιμένει:
Επειδή πιστεύει, επειδή είναι μάνα.
 
Κι ακόμα ελπίζει -
Για πολλά χρόνια, αφότου τέλειωσε ο πόλεμος.
Για πολλά χρόνια, αφότου όλοι ήρθαν πίσω -
Εκτός απ’ τους νεκρούς, που η γη έχει αγκαλιάσει.
 
Πόσα σ’ αυτό το μακρινό χωριό -
Αμούστακα αγόρια δεν γυρίσαν...
Κάποτε όμως, μιαν άνοιξη, στείλαν στο χωριό,
μια ταινία, ένα ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο.
 
Κι όλοι πήγαν στον κινηματογράφο και οι τρανοί και οι μικροί
Κι όσοι γνώρισαν τον πόλεμο κι όσοι δεν.
Μαζί με την πικρή τ’ ανθρώπου μνήμη
Το μίσος ξεχειλίζει ποταμός.
 
Δύσκολες οι θύμησες πολύ,
Ξαφνικά απ’ την οθόνη ο γιος κοιτάζει τη μάνα του.
Κι η Μάνα αναγνωρίζει το γιο της στην στιγμή -
Και βγάζει μια μητρική κραυγή
 
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
Λες κι ο γιος της μπορούσε να την ακούσει.
 
Έξω απ’ το χαράκωμα στη μάχη ορμάει αυτός,
Πετάγεται η μάνα για να τον καλύψει με τον εαυτό της.
Το μόνο που φοβόταν ήταν μην είχε πέσει
Μα όλ’ όλα αυτά τα χρόνια ο γιος της μάχονταν, εμπρός!
 
- Αλέξέι, ουρλιάζουν οι χωριανοί
- Αλέξέι, παρακαλούνε να γλυτώσει!
Η σκηνή αλλάζει, ο γιος έμεινε ζωντανός...
 
Ζητά η μάνα το γιο της και πάλι.
Ζητά η μάνα το γιο της και πάλι,
Ζητά η μάνα το γιο της και πάλι,
 
Και να στην επίθεση, που τρέχει ξανά -
Ζωντανός, υγιής, δεν τραυματίστηκε, δεν σκοτώθηκε.
 
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
- Αλέξέι, Αλιόσενκα, γιέ μου!
Λες κι ο γιος της μπορούσε να την ακούσει.
 
Στο σπίτι όλα σαν μια ταινία που φαντάστηκε,
Πάντα περίμενε μόνο - τώρα στο παράθυρο μόνη -
στη μέση μιας ενοχλητικής σιωπής
περιμένει να το χτυπήσει ο γιος της απ’ τον πόλεμο...
 
Συλλογές με "Баллада о матери"
Σχόλια