Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Σταθείτε με την Ουκρανία!
Μερίδιο
Μέγεθος γραμματοσειράς
Πρωτότυποι στίχοι
Swap languages

Дары Терека

Терек воет, дик и злобен,
Меж утёсистых громад,
Буре плач его подобен,
Слёзы брызгами летят.
Но, по степи разбегаясь,
Он лукавый принял вид
И, приветливо ласкаясь,
Морю Каспию журчит:
 
"Расступись, о старец-море,
Дай приют моей волне!
Погулял я на просторе,
Отдохнуть пора бы мне.
Я родился у Казбека,
Вскормлен грудью облаков,
С чуждой властью человека
Вечно спорить был готов.
Я, сынам твоим в забаву,
Разорил родной Дарьял
И валунов им, на славу,
Стадо целое пригнал".
 
Но, склонясь на мягкий берег,
Каспий стихнул, будто спит,
И опять, ласкаясь, Терек
Старцу на ухо журчит:
 
"Я привез тебе гостинец!
То гостинец не простой:
С поля битвы кабардинец,
Кабардинец удалой.
Он в кольчуге драгоценной,
В налокотниках стальных:
Из Корана стих священный
Писан золотом на них.
Он угрюмо сдвинул брови,
И усов его края
Обагрила знойной крови
Благородная струя;
Взор открытый, безответный,
Полон старою враждой;
По затылку чуб заветный
Вьется черною космой".
 
Но, склонясь на мягкий берег,
Каспий дремлет и молчит;
И, волнуясь, буйный Терек
Старцу снова говорит:
 
"Слушай, дядя: дар бесценный!
Что другие все дары?
Но его от всей вселенной
Я таил до сей поры.
Я примчу к тебе с волнами
Труп казачки молодой,
С темно-бледными плечами,
С светло-русою косой.
Грустен лик её туманный,
Взор так тихо, сладко спит,
А на грудь из малой раны
Струйка алая бежит.
По красотке-молодице
Не тоскует над рекой
Лишь один во всей станице
Казачина гребенской.
Оседлал он вороного,
И в горах, в ночном бою,
На кинжал чеченца злого
Сложит голову свою".
 
Замолчал поток сердитый,
И над ним, как снег бела,
Голова с косой размытой,
Колыхаяся, всплыла.
 
И старик во блеске власти
Встал, могучий, как гроза,
И оделись влагой страсти
Тёмно-синие глаза.
Он взыграл, веселья полный -
И в объятия свои
Набегающие волны
Принял с ропотом любви.
 
Μετάφραση

Теректің сыйлықтары

Тауды да, тасты жентектеп,
Дуылдап ұлып, өкіріп,
Долдана жылап өр тентек,
Ағады Терек жөңкіліп.
Далаға құлап, далиып,
Момынси қапты қуланып;
Каспийге қарап, бас иіп,
Еркелей қапты, тура ағып;
«Кәрия теңіз, мен келдім,
Толқындарым паналат;
Еркіндеп біраз сенделдім,
Табайын тыным, қанағат,
Кеудесін еміп бұлттардың,
Казбекте тудым жұлқына;
Көнбей талай, бүлік салдым,
Адамның жат ырқына.
Ұлдарың ермек етсін деп,
Тонадым Дарьял құрдасты,
Қуып та келдім екпіндеп,
Қора-қора қойтасты».
Жағаға жұмсақ жантайып,
Ұйықтағансып Каспий карт,
Еркелеп Терек марайып,
Сыбырлайды оған бұл жомарт:
«Әкелдім сыйлық мен саған,
Қадірлі сыйлық, көр бүгін;
Ап кеттім майдан орнынан
ҚһКабардиннің ер ұлын.
Кіреукесі де, Қалқайы,
Күміс ерлі жез тұрман,
Құбылып көзді тартады,
Құраннан аят жаздырған.
Қабағын түйген, үн - тілсіз,
Қайрыла біткен шалғысы,
Сорғалап ағып, салыпты із,
Қызулы қанның тамшысы.
Ашулы қалған көзінде
Ескі араздық кек толы;
Айдарының өзі де
Үйіріле өскен, көк долы».
Жағаға жұмсақ жантайып,
Қалғиды Каспий тіл қатпай;
Толқиды Терек ұлғайып,
Қоймастай өзін тыңдатпай,
«Тыңда, ақсақал, сөзге илан,
Сыйлығым бар күн жетпес
Жасырып бүкіл жаһаннан,
Болып ем оны көрсетпес.
Берейін әкеп мен саған
Казактың жап-жас бір қызын,
Кеудесі сәл кем қарайған,
Жібектей жирен шашы ұзын,
Қайғылы жүзі сүр тұман,
Кез жұма тәтті ұйықтаған,
Кішкене ғана жарадан
Қуалай тесін аққан қан.
Талай жан жасын сығулы,
Өзенге төніп әр шақта;
Жоқтамас өжет сұлуды
Бір ғана адам қыстақта.
Ерттеді ол бәйгі қарасын,
Таудағы түнгі шайқаста,
Қанжар тосар ез басын,
Ашулы чечен айқасса».
Көк долы тасқын булығып,
Ағарып қардай сол кезде,
Таралып шашы жуылып,
Қыз шықты қалқып лезде.
Дауыл боп тұрды орнынан,
Айбынды қария қарқылдап,
Құмарта қарап, болды аң-таң,
Қара - көк кезі жалтылдап.
Қуаныш сыймай қойнына,
Құтыра ойнап сол шақта,
Махаббатқа ынта қойды да,
Толқындарды тартты құшаққа.
 
Σχόλια