N'eo ket difennet gant Doue
Gant an eskob gant ar roue
Dañsal d’ar Sul ha d’ar gouelioù
Nemet e-pad an ofisoù
Nag ar rest deus an amzer all
Emañ libr ar bobl da zañsal
Ha lez enni beleg ar Goff
Da gontañ faribolennoù.
Beleg ar Goff zo 'n den mechant
A neus laeret an instrumant
Da gas gantañ d'e vatimant
'Vit divertisiñ an dud yaouank
Dindan e gazel ur sac'h ler
Hag e wask warnañ dre vodig
Dindan e gazel ur sac'h ler
Hag e wask warnañ dre vodig
Neb a son gant ar binioù
'Renko kaout kalz instrumanchoù
Un indiker, un ibil berr
un ibil beuz 'ba'n e c’henoù
Dindan e gazel ur sac'h ler
Hag e wask warnañ dre vodig
Dindan e gazel ur sac'h ler
Hag e wask warnañ dre vodig
Le titre "Ar viniou" (qui traite "biniou" comme un féminin) est incorrect. On a la forme régulière "ar binioù" dans le texte.
Ceci est une version assez éloignée d'une autre publiée par F.-M. Luzel, "Chansons populaires...", Sonioù, vol. II (1890), p. 172, sous le titre de "Dallic Leon" (L'aveugle de Léon). Cf. https://tob.kan.bzh/chant-01257.html.
On y retrouve l'énigmatique abbé Le Goff, et on apprend qu'il a dérobé son biniou à un sonneur aveugle de Lanio (localité inconnue qui, pour des raisons de métrique ne peut être identifiée avec Lannion, "Lannuon" trisyllabique en breton).