Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Stand With Ukraine!
  • Ayase

    幽霊東京 → Thai translation

Share
Font size
Original lyrics
Swap languages

幽霊東京

燦然と輝く街の灯り
対照的な僕を見下ろす
あのビルの間を抜けて
色付き出したネオンと混じって
僕の時間とこの世界をトレード
夜に沈む
 
終電で家路を辿る僕の
目に映るガラス窓に居たのは
夢見た自分じゃなくて
今にも泣き出してしまいそうな
暗闇の中独りただ迷っている
哀しい人
 
大丈夫、いつか大丈夫になる
なんて思う日々を幾つ重ねた
今日だって独り東京の景色に透ける僕は
幽霊みたいだ
 
失うことに慣れていく中で
忘れてしまったあの願いさえも
思い出した時に
涙が落ちたのは
この街がただ
余りにも眩しいから
 
散々だって笑いながら嘆く
退廃的な日々の中
あの日の想いがフラッシュバック
気付けば朝まで開くロジック
僕の言葉を音に乗せて何度でも
 
失うことに慣れていく中で
忘れてしまったあの日々でさえも
それでもまだ先へ
なんて思えるのは
君がいるから
 
ねえ
こんな寂しい街で
ねえ
 
燦然と輝く街の灯り
対照的な僕を見下ろす
あのビルの先、手を伸ばして
あの日夢見た景色をなぞって
僕の時間とこの世界をトレード
明日を呼ぶ
 
失うことに慣れていく中で
失くさずにいた大事な想いを
抱き締めたら不意に
涙が落ちたのは
この街でまだ
生きていたいと思うから
 
君もそうでしょ
 
Translation

โตเกียว เมืองแห่งวิญญาณ

ไฟในเมืองที่ทั้งสว่างทั้งเป็นประกาย
ส่องลงมาเหมือนดูถูกฉันที่แตกต่างกับมันแบบเทียบไม่ได้
พอพ้นจากช่องว่างตึกโน้น
ตัวฉันก็ผสมปนเปไปกับไฟนีออนหลากสีสัน
พอแลกเปลี่ยนเวลาของตัวเองให้โลกใบนี้
ก็จมลงไปในค่ำคืน
 
ตัวฉันที่ฉายอยู่ในกระจก
ของรถไฟเที่ยวสุดท้ายที่จะกลับบ้าน
มันไม่ใช่ฉันแบบที่ตัวเองฝันอยากเป็นซักนิด
แต่เป็นคนที่ดูเหมือนจะร้องไห้เอาตอนนี้ซะมากกว่า
คงได้แต่หลงทางอยู่คนเดียวในความมืดมิดนั่นแหละ
แต่คนที่โศกเศร้าน่ะ
 
ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวซักวันก็ดีขึ้นเองนะ
วันวานที่คิดแบบนี้มันก็ทับซ้อนในหัวมากมาย
แต่วันนี้ ตัวฉันที่โดดเดี่ยวอยู่ในวิวทิวทัศน์ของโตเกียวน่ะ
ดูโปร่งแสงเหมือนวิญญาณชะมัดเลย
 
ในช่วงเวลาที่ค่อยๆชินไปกับการสูญเสีย
แม้แต่คำอธิษฐานในวันนั้นที่ลืมไปแล้วแท้ๆ
แต่พอจู่ๆนึกถึงมันขึ้นมา
แล้วน้ำตาก็ไหลเนี่ย
เพราะว่าไอเมืองนี้มัน
สว่างจ้าเกินไปนั่นแหละนะ
 
ในวันวานที่มีแต่เรื่องแย่ๆ
ก็ได้แต่พูดว่าแย่เกินไปแล้วนะ แล้วหัวเราะทั้งที่ใจก็เศร้า
ความทรงจำแบบนั้นมันก็ย้อนกลับมาในหัว
พอรู้สึกตัว ไอความสมจริงของความทรงจำนั้นก็คงอยู่จนเช้าเลย
แต่ไม่ว่ากี่ครั้ง ฉันก็จะเอาคำที่ตัวเองพูดไปใส่ในเพลง
 
ในช่วงเวลาที่ค่อยๆชินไปกับการสูญเสีย
แม้แต่คำอธิษฐานในวันนั้นที่ลืมไปแล้วแท้ๆ
ก็ต้องมูฟออนไปข้างหน้าต่อเหมือนกัน
ที่ฉันคิดได้แบบนี้อะเหรอ
เพราะมีเธออยู่ข้างๆไงล่ะ
 
นี่
เมืองที่มันเงียบเหงาแบบนี้น่ะ
นี่..
 
ไฟในเมืองที่ทั้งสว่างทั้งเป็นประกาย
ส่องลงมาเหมือนดูถูกฉันที่แตกต่างกับมันแบบเทียบไม่ได้
พอยื่นมือไปข้างหน้าตึกนั่น
ก็รู้สึกเหมือนเป็นทิวทัศน์ในฝันที่ได้เห็นในวันนั้น
แลกเปลี่ยนเวลาของตัวเองให้โลกใบนี้ไป
แล้วเรียกหาถึงวันพรุ่งนี้
 
ในช่วงเวลาที่ค่อยๆชินไปกับการสูญเสีย
พอกอดความทรงจำอันสำคัญ
ที่ไม่อยากเสียไปนี่เอาไว้
แล้วจู่ๆน้ำตาก็ไหลเนี่ย
มันเพราะว่าฉันน่ะ
ยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปนี่หน่า
 
เธอเองก็เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ
 
Comments