✕
Paroles originales
Тамара
В глубокой теснине Дарьяла,
Где роется Терек во мгле,
Старинная башня стояла,
Чернея на чёрной скале.
В той башне высокой и тесной
Царица Тамара жила:
Прекрасна как ангел небесный,
Как демон коварна и зла.
И там сквозь туман полуночи
Блистал огонёк золотой,
Кидался он путнику в очи,
Манил он на отдых ночной.
И слышался голос Тамары:
Он весь был желанье и страсть,
В нём были всесильные чары,
Была непонятная власть.
На голос невидимой пери
Шел воин, купец и пастух:
Пред ним отворялися двери,
Встречал его мрачный Евнух.
На мягкой пуховой постели,
В парчу и жемчуг убрана,
Ждала она гостя. - Шипели
Пред нею два кубка вина.
Сплетались горячие руки,
Уста прилипали к устам,
И странные, дикие звуки
Всю ночь раздавалися там.
Как будто в ту башню пустую
Сто юношей пылких и жен
Сошлися на свадьбу ночную,
На тризну больших похорон.
Но только что утра сиянье
Кидало свой луч по горам,
Мгновенно и мрак и молчанье
Опять воцарялися там.
Лишь Терек в теснине Дарьяла
Гремя нарушал тишину;
Волна на волну набегала,
Волна погоняла волну;
И с плачем безгласное тело
Спешили они унести;
В окне тогда что-то белело,
Звучало оттуда: прости.
И было так нежно прощанье,
Так сладко тот голос звучал,
Как будто восторги свиданья
И ласки любви обещал.
Dernière modification par 
Valeriu Raut 2024-03-02
Valeriu Raut 2024-03-02Traduction
Tamara
In het diepe dal van Darjal,
Waar de Terek door de nevel wroet,
Stond een toren, eeuwen al,
Donker op een donkere voet.
In die smalle, hoge toren
Woonde Tamara, een vorstin:
Als een engel uitverkoren,
Als de duivel slinks en min.
En door de middernachtsmist
Schitterde een gouden vuur,
Dat de reiziger zijn blik grist,
En hem lokte in het nachtelijk uur.
Tamara's stem was er te horen:
Vervuld van verlangen en smacht,
Er klonk een almachtig bekoren,
Het was een ongrijpbare kracht.
Op de stem af van de onzichtbare
Kwamen herder, koopman en soldaat;
Bij de deuren die geopend waren
Wachtte hen een zwarte castraat.
Op een bed, door dons verfijnd,
Met brokaat gemaakt en paarlen,
Wachtte zij op gasten...
Wijn Bruiste fris in bokalen.
Hete handen werden één,
Lippen plakten tegen lippen,
En door de hele nacht heen
Klonken vreemde, wilde snikken.
Alsof in die lege toren
Honderd vurige vrouwen
Een bruiloft kwamen verstoren,
Of een nachtelijk rouwen.
Maar zodra het ochtendlicht
Zijn stralen op de bergen scheen.
Regeerden als bij bliksemschicht
Weer duisternis en diepe vree.
Slechts de Terek in het dal
Verbrak de stilte klotsend;
Golven volgden golven al,
Golf op golfje botsend,
En voerden haastig en ontwricht
Een stemloos lichaam met zich mee.
Achter een venster brandde licht,
Er klonk 'het spijt me' naar benee.
Het was zo'n teder vaarwel,
Die stem daar klonk zo zacht,
Dat je aan vervoeringen, jawel,
Aan strelingen van liefde dacht.
Invité·e 2019-03-15✕
Mikhail Lermontov: Top 3
| 1. | Парус (Parus) |
| 2. | Выхожу один я на дорогу (Vyhozhu odin ya na dorogu) |
| 3. | Казачья колыбельная песня (Kazach'ya kolybel'naya pesnya) |
Commentaires
Poëtische vertaling.