Met het verstrijken van de tijd ... (1)
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Je vergeet het gezicht en je vergeet de stem
Als het hart niet meer klopt
Is het niet de moeite om
Nog verder te kijken
Je moet loslaten en dat is heel goed
Met het verstrijken van de tijd ...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
De ander van wie je hield
Die je in de regen zocht
De ander die je met slechts een blik begreep
Al bij een woord, tussen de regels door en onder een mooi verpakte valse belofte die geen waarde heeft (2)
Met het verstrijken van de tijd, valt alles weg
Met het verstrijken van de tijd ...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Zelfs de mooiste herinneringen
Worden lelijk (3)
In een tunnel, in het licht van de dood
Wroet ik rond
Zaterdagsavonds als de tederheid
Me alleen achterlaat
Met het verstrijken van de tijd ...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
De ander in wie je
Onvoorwaardelijk geloofde (4)
De ander aan wie je alles gaf (5)
Voor wie je
Voor een paar centen
Je ziel had verkocht (6)
Voor wie je kroop
Zoals honden kruipen
Met het verstrijken van de tijd, het is goed zo
Met het verstrijken van de tijd ...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
Je vergeet de hartstocht en je vergeet de stemmen
Die heel zachtjes de woorden
Van arme stakkers tegen je zeiden
Kom niet te laat thuis
Vat vooral geen kou
Met het verstrijken van de tijd ...
Met het verstrijken van de tijd, verdwijnt alles
En je voelt je uitgewrongen als een afgejakkerd paard
En je voelt je ijskoud in een vreemd bed
En je voelt je misschien helemaal alleen maar rustig
En je voelt je bedonderd door de verloren jaren
Dus echt ... met het verstrijken van de tijd ... is de liefde voorbij
Voetnoten
1. Dichter, componist, pianist en zanger Léo Ferré (1916-1993) schreef dit trieste chanson “Avec le temps” in 1969 na de breuk tussen hem en Madeleine Rabereau met wie hij in 1952 was getrouwd. Hij beschrijft in dit chanson zijn diepe en bittere teleurstelling in de liefde. Léo Ferré gaf Madeleine de schuld van de dood in 1968 van hun vrouwtjes chimpansee Pépée, die ze in 1961 hadden geadopteerd en die ze behandelden alsof het hun dochter was. Pépée was in het voorjaar van 1968 in het bijzijn van Léo Ferré uit een boom gevallen en was ernstig gewond geraakt. Léo Ferré had toen al een buitenechtelijke relatie met Marie-Christine Diaz, met wie hij, na de echtscheiding van Madeleine Rabereau, in 1974 zou trouwen. Sinds de val was Pépée niet meer benaderbaar. Toen Léo Ferré na een optreden in maart 1968 niet naar huis kwam, vroeg een radeloze Madeleine aan een buurman om Pépée dood te schieten. “Avec le temps” werd uitgebracht op een 45 toerenplaat in 1971. Ik heb deze tekst ondertussen ook toegevoegd op de Nederlandse Wikipedia pagina over "Léo Ferré" en "Avec le temps (Léo Ferré)".
2. We hebben deze zin vrij vertaald, gebaseerd op wat wij vermoeden dat de intentie was van Léo Ferré. Hij is boos en verwijst in dit chanson naar de valse beloftes van geliefden die elkaar toevallig hebben ontmoet tijdens een avondje stappen. Het zijn valse beloftes die slechts een nachtje duren.
3. Deze tekst “t'as une de ces gueules” (“je hebt een rot kop”) hebben wij vrij vertaald naar “Zelfs de mooiste herinneringen worden lelijk”. “Faire la gueule” betekent “een lelijk gezicht trekken”.
4. “Pour un rhume, pour un rien“ (“voor een koutje, voor niks”) hebben we hier vrij vertaald met “onvoorwaardelijk”.
5. “Donner du vent et des bijoux“ (“gebakken lucht en juwelen geven”) hebben we ook vrij vertaald met “alles”.
6. Hier wordt in het Frans de "subjonctif plus-que-parfait" gebruikt ("eût vendu"). Deze tijd (aanvoegende wijs) wordt vooral gebruikt in de literatuur. Het bestaat hier uit de "subjonctif imparfait" van "avoir" met het voltooid deelwoord van het hoofdwerkwoord.