La Russie a lancé une guerre honteuse contre l’Ukraine.     Soutenez l’Ukraine !
Comment soutenir l’Ukraine 🇺🇦 ❤️
LT → espagnol, allemand, italien → Federico García Lorca → Romance sonámbulo → grec
✕
Partager
Taille de la police
Paroles originales
Permuter les langues

Romance sonámbulo

Verde que te quiero verde,
verde viento, verdes ramas.
El barco sobre la mar
y el caballo en la montaña.
Con la sombra en la cintura
ella sueña en su baranda,
verde carne, pelo verde,
con ojos de fría plata.
Verde que te quiero verde.
Bajo la luna gitana,
las cosas la están mirando
y ella no puede mirarlas.
 
Verde que te quiero verde.
Grandes estrellas de escarcha
vienen con el pez de sombra
que abre el camino del alba.
La higuera frota su viento
con la lija de sus ramas,
y el monte, el gato garduño,
eriza sus pitas agrias.
Pero ¿quién vendrá? ¿Y por dónde...?
Ella sigue en su baranda,
verde carne, pelo verde,
soñando en la mar amarga.
 
-Compadre, quiero cambiar
mi caballo por su casa,
mi montura por su espejo,
mi cuchillo por su manta.
Compadre, vengo sangrando,
desde los puertos de Cabra.
-Si yo pudiera, mocito,
este trato se cerraba.
Pero yo ya no soy yo.
ni mi casa es ya mi casa.
-Compadre, quiero morir
decentemente en mi cama.
De acero, si puede ser,
con las sábanas de holanda.
¿No ves la herida que tengo
desde el pecho a la garganta?
-Trescientas rosas morenas
lleva tu pechera blanca.
Tu sangre rezuma y huele
alrededor de tu faja.
Pero yo ya no soy yo,
ni mi casa es ya mi casa.
-Dejadme subir al menos
hasta las altas barandas;
¡dejadme subir!, dejadme,
hasta las verdes barandas.
Barandales de la luna
por donde retumba el agua.
 
Ya suben los dos compadres
hacia las altas barandas.
Dejando un rastro de sangre.
Dejando un rastro de lágrimas.
Temblando en los tejados
farolillos de hojalata.
Mil panderos de cristal
herían la madrugada.
 
Verde que te quiero verde,
verde viento, verde ramas.
Los dos compadres subieron.
El largo viento dejaba
en la boca un raro gusto
de hiel, de menta y de albahaca.
¡Compadre! ¿Dónde está, dime,
dónde está tu niña amarga?
¡Cuántas veces te esperó!
¿Cuántas veces te esperara?,
cara fresca, negro pelo,
en esta verde baranda!
 
Sobre el rostro del aljibe
se mecía la gitana.
Verde carne, pelo verde,
con los ojos de fría plata.
Un carámbano de luna
la sostiene sobre el agua.
La noche se puso íntima
como una pequeña plaza.
Guardias civiles, borrachos
en la puerta golpeaban.
Verde que te quiero verde.
Verde viento, verdes ramas.
El barco sobre la mar.
Y el caballo en la montaña.
 
Traduction

Μπαλάντα υπνοβάτης

Πράσινο, σ'αγαπώ πράσινο,
πράσινος άνεμος, πράσινα κλαδιά
Η βάρκα πάνω στη θάλασσα
και το άλογο στο βουνό.
Με την σκιά στην μέση της
αυτή ονειρεύεται στα κάγκελα της,
πράσινο δέρμα, πράσινα μαλλιά,
με μάτια από κρύο ασήμι.
Πράσινο, σ'αγαπώ πράσινο.
Κάτω απ'το τσιγγάνικο φεγγάρι,
τα πράγματα την κοιτάνε
και αυτή δεν μπορεί να τα κοιτάξει
 
Πράσινο, σ'αγαπώ πράσινο
Μεγάλα αστέρια παγωμένα
έρχονται με το ψάρι της σκιάς
που ανοίγει τον δρόμο της αυγής.
Η συκιά τρίβει τον αέρα της
με το γυαλόχαρτο των κλαδιών της,
και το βουνό, η αγριόγατα,
σηκώνει τις τρίχες της
Αλλά ποιός θα έρθει; Και από που;
Αυτή συνεχίζει στο κάγκελο της,
πράσινο δέρμα, πράσινα μαλλιά,
ονειρεύοντας την πικρή θάλασσα.
 
Σύντροφε, θέλω να ανταλλάξω
το άλογο μου για το σπίτι της,
τη σέλα μου για τον καθρέπτη της,
το μαχαίρι μου για την κουβέρτα της.
Σύντροφε, έρχομαι αιμορραγώντας
από τα λιμάνια της Κάμπρα.
-Αν μπορούσα, αγοράκι,
αυτή η συμφωνία θα έκλεινε.
Αλλά εγώ δεν είμαι πια εγώ.
Ούτε το σπίτι μου πια είναι το σπίτι μου.
-Σύντροφε, θέλω να πεθάνω
αξιοπρεπώς στο κρεβάτι μου.
Από χάλυβα, αν γίνεται
με τα ολλανδικά κλινοσκεπάσματα.
Δεν βλέπεις την πληγή που έχω
από το στήθος ως το λαιμό;
-Τριακόσια μελαχρινά τριαντάφυλλα
έχει πάνω το άσπρο πουκάμισο σου.
To αίμα σου στάζει και μυρίζει
γύρω από την ζώνη σου.
Αλλά εγώ δεν είμαι πια εγώ,
ούτε το σπίτι μου είναι πια το σπίτι μου.
-Αφήστε με να ανέβω τουλάχιστον
μέχρι τα ψηλά κάγκελα
Αφήστε με να ανέβω! Αφήστε με,
μέχρι τα πράσινα κάγκελα.
Κάγκελα του φεγγαριού
από όπου το νερό βουίζει.
 
Ανεβαίνουν πια οι δυο σύντροφοι
μέχρι τα ψηλά κάγκελα.
Αφήνοντας ίχνη αίματος,
αφήνοντας ίχνη δακρύων.
Τρέμοντας στις στέγες,
φαναράκια από λευκοσίδηρο.
Χίλια γυάλινα ταμπουρίνια
χτυπούσαν την αυγή.
 
Πράσινο, σ'αγαπώ πράσινο,
πράσινος άνεμος, πράσινα κλαδιά.
Οι δυο σύντροφοι ανέβηκαν.
Ο μακρύς άνεμος άφηνε
στο στόμα μια περίεργη γεύση
χολής, μέντας και βασιλικού.
Σύντροφε! Που είναι, πες μου,
που είναι το πικρό κορίτσι σου;
Πόσες φορές σε περίμενε;
Πόσες φορές θα σε περιμένει;
Φρέσκο πρόσωπο, μαύρα μαλλιά,
σε αυτό το πράσινο κάγκελο!
 
Πάνω στο πρόσωπο της δεξαμενής
κουνιόνταν η τσιγγάνα.
Πράσινο δέρμα, πράσινα μαλλιά,
με τα μάτια από κρύο ασήμι.
Ένας παγοκρύσταλλος από φεγγάρι
την κρατάει πάνω στο νερό.
Η νύχτα έγινε οικεία
όπως μια μικρή πλατεία.
Πολιτικοί φρουροί, μεθυσμένοι
την πόρτα χτυπούσαν.
Πράσινο, σ'αγαπώ πράσινο
Πράσινος άνεμος, πράσινα κλαδιά.
Η βάρκα πάνω στη θάλασσα.
Και το άλογο στο βουνό.
 
✕
Federico García Lorca: Top 3
1.Romance de la Luna, Luna
2.Romance sonámbulo
3.Romance de la pena negra
Commentaires
Read about music throughout history
↑↓