Oroszország gyalázatos háborút folytat Ukrajna ellen.     Állj ki Ukrajnával!
Ossza meg
Betűméret
Eredeti dalszöveg
Swap languages

Монолог

Поверь, ничтожество есть благо в здешнем свете.
К чему глубокие познанья, жажда славы,
Талант и пылкая любовь свободы,
Когда мы их употребить не можем?
Мы, дети севера, как здешные растенья,
Цветём недолго, быстро увядаем...
Как солнце зимнее на сером небосклоне,
Так пасмурна жизнь наша. Так недолго
Её однообразное теченье...
И душно кажется на родине,
И сердцу тяжко, и душа тоскует...
Не зная ни любви, ни дружбы сладкой,
Средь бурь пустых томится юность наша,
И быстро злобы яд её мрачит,
И нам горька остылой жизни чаша;
И уж ничто души не веселит.
 
Fordítás

Monolog

Przyziemność i bezduszność są dobrem tej ziemi.
Cóż przyjdzie z chęci sławy i głębokiej wiedzy,
Umiłowania wolności, talentu,
Gdy tego w życie wcielić nie możemy.
Dzieci mroźnej Pónocy, jak tutejsze krzewy
Zakwitamy na krótko i rychło więdniemy...
I jakby na przyćmionym niebie słońce zimy,
Dni nasze są bezbarwne, i bieg życia
Niedługi i niezmiernie jednostajny...
I jest nam duszno pod niebem ojczyzny.
Na sercu brzemię legło, dusza tęskni
Nie znając ni miłości, ni przyjaźni.
Młodość nam szybko zatruwa niewiara,
Wśród błahych burz zmierzamy ku starości.
Gorzka nam życia wystygłego czara
I radość w duszy nigdy nie zagości”.
 
Hozzászólások