✕
Testi originali
"The Perfect World"
God of lost souls, thou who are lost amongst the gods, hear me:
Gentle Destiny that watchest over us, mad, wandering spirits, hear me:
I dwell in the midst of a perfect race, I the most imperfect.
I, a human chaos, a nebula of confused elements, I move amongst finished worlds--peoples of complete laws and pure order, whose thoughts are assorted, whose dreams are arranged, and whose visions are enrolled and registered.
Their virtues, O God, are measured, their sins are weighed, and even the countless things that pass in the dim twilight of neither sin nor virtue are recorded and catalogued.
Here days and night are divided into seasons of conduct and governed by rules of blameless accuracy.
To eat, to drink, to sleep, to cover one’s nudity, and then to be weary in due time.
To work, to play, to sing, to dance, and then to lie still when the clock strikes the hour.
To think thus, to feel thus much, and then to cease thinking and feeling when a certain star rises above yonder horizon.
To rob a neighbour with a smile, to bestow gifts with a graceful wave of the hand, to praise prudently, to blame cautiously, to destroy a sound with a word, to burn a body with a breath, and then to wash the hands when the day’s work is done.
To love according to an established order, to entertain one’s best self in a preconceived manner, to worship the gods becomingly, to intrigue the devils artfully--and then to forget all as though memory were dead.
To fancy with a motive, to contemplate with consideration, to be happy sweetly, to suffer nobly--and then to empty the cup so that tomorrow may fill it again.
All these things, O God, are conceived with forethought, born with determination, nursed with exactness, governed by rules, directed by reason, and then slain and buried after a prescribed method. And even their silent graves that lie within the human soul are marked and numbered.
It is a perfect world, a world of consummate excellence, a world of supreme wonders, the ripest fruit in God’s garden, the master-thought of the universe.
But why should I be here, O God, I a green seed of unfulfilled passion, a mad tempest that seeketh neither east nor west, a bewildered fragment from a burnt planet?
Why am I here, O God of lost souls, thou who art lost amongst the gods?
malucaTraduzione
"Ο τέλειος κόσμος"
Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους Θεούς, άκουσέ με:
Ευγενή Μοίρα που μας φυλάς από ψηλά, εμάς τα τρελά, περιπλανώμενα πνεύματα, άκου με:
Πλανιέμαι ανάμεσα σε μια τέλεια φυλή, εγώ, ο πιο ατελής.
Εγώ, ένα ανθρώπινο χάος, ένα νεφέλωμα μπερδεμένων στοιχείων, περπατώ ανάμεσα σε τελειωμένους κόσμους--λαούς με ολοκληρωμένους νόμους και καθαρή τάξη, των οποίων οι σκέψεις είναι τακτοποιημένες, των οποίων τα όνερια είναι κανονισμένα, και των οποίων τα οράματα είναι γραμμένα και καταχωρημένα.
Οι αρετές τους, ω Θεέ, είναι μετρημένες, οι αμαρτίες τους ζυγισμένες, και ακόμα και τα αμέτρητα πράγματα που περνούν στο αχνό λυκόφως ούτε της αμαρτίας ούτε της αρετής καταγράφονται και καταχωρούνται.
Εδώ οι μέρες και η νύχτα είναι χωρισμένες σε εποχές διαγωγής και κυβερνώνται από κανόνες άψογης ακρίβειας.
Να τρως, να πίνεις, να κοιμάσαι, να καλύπτεις τη γύμνια σου, και μετά να ανησυχείς εν ευθέτω χρόνω.
Να εργάζεσαι, να παίζεις, να χορεύεις, και μετά να ξαπλώνεις ακίνητος όταν το ρολόϊ δείξει την αλλαγή της ώρας.
Να σκέφτεσαι έτσι, να αισθάνεισαι τόσο, και μετά να σταματάς να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι όταν ένα ορισμένο άστρο ανατείλει πάνω από τον μακρινό ορίζοντα.
Να κλέβεις ένα γείτονα μ' ένα χαμόγελο, να απονέμεις δώρα μ' ένα χαριτωμένο νεύμα του χεριού, να επευφημείς με συνέπεια, να κατηγορείς επιφυλακτικά, να καταστρέφεις έναν ήχο με μια λέξη, να καις ένα σώμα με μια πνοή, και μετά να πλένεις τα χέρια όταν η δουλειά της μέρας έχει τελειώσει.
Να αγαπάς σύμφωνα με μια κατεστημένη τάξη, να φροντίζεις τον καλύτερο εαυτό σου με έναν προκαθορισμένο τρόπο, να λατρεύεις τους θεούς καταλλήλως, να προκαλείς τους διαβόλους αριστοτεχνικά--και μετά να τα ξεχνάς όλα σαν η μνήμη να ήταν νεκρή.
Να συμπαθείς με ένα κίνητρο, να στοχάζεσαι με περίσκεψη, να είσαι ευτυχής γλυκά, να υποφέρεις ευγενώς--και μετά να αδειάζεις το κύπελλο έτσι ώστε το αύριο να το γεμίσει πάλι.
Όλα αυτά τα πράγματα, ω Θεέ, έχουν συλληφθεί με πρόνοια, γεννηθεί με αποφασιστικότητα, γαλουχηθεί με ακρίβεια, κυβερνηθεί από κανόνες, καθοδηγηθεί από λογική, και μετά έχουν σκοτωθεί και θαφτεί σύμφωνα με μια συγκεκριμένη μέθοδο. Και ακόμη και οι σιωπηλοί τους τάφοι που κείτονται μέσα στην ανθρώπινη ψυχή είναι σημαδεμένοι και αριθμημένοι.
Είναι ένας τέλειος κόσμος, ένας κόσμος ολοκληρωμένης αριστείας, ένας κόσμος υπέρτατων θαυμάτων, ο ωριμότερος καρπός στον κήπο του Θεού, η ανώτατη σκέψη του σύμπαντος.
Αλλά γιατί πρέπει εγώ να βρίσκομαι εδώ, ω Θεέ, εγώ, ένας πράσινος σπόρος ανεκπλήρωτου πάθους, μια τρελή τρικυμία που δεν αναζητά ούτε ανατολή ούτε δύση, ένα μπερδεμένο θραύσμα από έναν καμμένο πλανήτη;
Γιατί είμαι εδώ, ω Θεέ των χαμένων ψυχών, εσύ που είσαι χαμένος ανάμεσα στους θεούς;
Ospite 2021-04-14✕
Raccolte con ""The Perfect World""
| 1. | Khalil Gibran - The Madman |
Khalil Gibran: 3 più popolari
| 1. | Do Not Love Half Lovers |
| 2. | Love |
| 3. | Children |
Commenti