Kαρκίνος Της Καρδιάς

• 1. Αναφορά στο κλασικό πλέον έργο του διακεκριμένου ζωολόγου Ντέσμοντ Μόρρις το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1967. Σε αυτό, ο Μόρρις τοποθετεί τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση - μεταξύ των 192 άλλων ειδών πιθήκων και ανθρωποειδών πιθήκων, όπου ο άνθρωπος ξεχωρίζει εύκολα από τη γυμνότητα του δέρματός του.
  Ο Μόρρις βασίστηκε στα πορίσματα των δικών του σημαντικών ερευνών για τη συμπεριφορά των ζώων, αλλά και στις απόψεις πολλών κορυφαίων επιστημόνων ειδικών σε διάφορους τομείς. Όπως σημειώνει, όσο κι αν προσπαθεί να παραγνωρίσει τη γενετική κληρονομιά του, ο άνθρωπος εξακολουθεί να συμπεριφέρεται όπως οι πρόγονοί του κυνηγοί-πίθηκοι σε πολλές σημαντικές πτυχές της ζωή του: στη σεξουαλική και στην κοινωνική του ζωή, στις διατροφικές του συνήθειες, στις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, κ.ά. Το κεντρικό ερώτημα στο οποίο απαντά είναι: Από ποια άποψη ο γυμνός πίθηκος είναι μοναδικός και ποια σχέση έχουν οι ιδιαιτερότητές του με την ειδική ιστορία της εξέλιξής του;
  (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
• 2. Aναφορά στο ομότιτλο βιβλίο του ζωολόγου Ντέσμοντ Μόρρις το οποίο αποτελεί συνέχεια του μπεστ σέλερ "Ο Γυμνός Πίθηκος" (συμβουλευτείτε την προηγούμενη υποσημείωση)
  «Το σύγχρονο ανθρώπινο ζώο δε ζει πλέον σε φυσιολογικές συνθήκες. Φυλακισμένο όχι από κάποιον κυνηγό ζώων για ζωολογικούς κήπους, αλλά από την ίδια του την εγκεφαλική νοητική ευφυΐα, έχει εγκλειστεί σ' ένα τεράστιο ανυπόφορο θηριοτροφείο, όπου βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο να καταρρεύσει εξαιτίας της υπερκόπωσης. Ωστόσο, παρά τους πειστικούς καταναγκασμούς, (...) ο κόσμος του ζωολογικού κήπου, ως ένας γιγαντιαίος πατέρας, προστατεύει τους τροφίμους του: τους προσφέρει τροφή, (...) υγιεινές συνθήκες διαβίωσης και ιατρική περίθαλψη.» Στον Γυμνό Πίθηκο ο Ντέσμοντ Μόρις τοποθέτησε τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση, μεταξύ των 192 άλλων ειδών πιθήκων και ανθρωποειδών πιθήκων. Στον Ανθρώπινο Ζωολογικό Κήπο ο Μόρις τοποθετεί τον άνθρωπο στο αστικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον οικείο και εξωτικό, φιλόξενο και ταυτόχρονα επικίνδυνο, και καταγράφει με επιστημονική ακρίβεια τις αντιδράσεις του σε συνθήκες πίεσης και άγχους. Πόσο πιο ελεύθερος είναι άραγε ο άνθρωπος του προστατευμένου αστικού περιβάλλοντος από τα ζώα του περίκλειστου ζωολογικού κήπου; (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
• 3. Το Ερυθρό της Βεγγάλης (4,5,6,7-τετραχλωρο-2',4',5',7'-τετραϊωδοφλυοροσκεΐνη) είναι χρωστική. Το άλας της με νάτριο χρησιμοποιείται συχνά σε οφθαλμικές σταγόνες για τη χρώση του τραυματισμένων κυττάρων του επιπεφυκότα και του κερατοειδή χιτώνα και την ταυτοποίηση έτσι μιας οφθαλμικής βλάβης. Η χρωστική χρησιμοποιείται επίσης για την χρώση πρωτοζώων Foraminifera κατά την μικροσκοπική ανάλυση, η οποία επιτρέπει τη διάκριση μεταξύ μορφών που ήταν ζωντανά η νεκρά κατά τον χρόνο συλλογής τους.
  Μια μορφή του Ερυθρού της Βεγγάλης εξετάζεται επίσης ως θεραπευτική αγωγή για ορισμένους καρκίνους και παθήσεις του δέρματος (εξ ου και η παρουσία του στους στίχους).
  Παρασκευάστηκε αρχικά το 1882 από τον Ghnem, ως ανάλογο της φλουορεσκεΐνης. Το όνομά του προέρχεται από την λέξη "ρόδο" και την γεωγραφική ονομασία "Βεγγάλη". Δηλώνεται ως Ερυθρό της Βεγγάλης (rose bengal ή Rose Bengal) στην επιστημονική βιβλιογραφία.