Nubes caelestes, errones aeternae!
Serie candida, campo profundo,
Ut ego exules volatis supernae
Ad teporem ab aquilone iucundo.
Quisnam vos agit: fata fortunae?
Odium patens, latens invidia?
Vel scelere premini importuno,
Vel amicorum crudeli perfidia?
Non! Semper liberae, gelidae estis,
Vos pertaedet segetum sterilium...
Nec animi motus nec dolores habetis,
Neque patriam, neque exilium.