هلن کلر (Helen Keller)
در تابستان ۱۸۸۰ میلادی در ایالت آلابامای آمریکا متولد شد. پیش از ۲ سالگی به بیماری سختی مبتلا شد و در اثر آن از نعمت‌های بینایی، شنوایی و گویایی محروم گشت. با این حال، با اراده‌ای شگفت‌انگیز، بر ناتوانایی‌های خود غلبه کرد. مراحل تحصیل را با رنجی وصف ناشدنی پیمود و در ۲۴ سالگی به اخذ درجه‌ی لیسانس از دانشگاه نایل آمد. هلن کلر چندین کتاب نوشت که یکی از آن‌ها به نام زندگی من درباره خود اوست. او نشان داد که نقص جسمانی به هیچ وجه مانع پرورش قوای روحی و فکری نیست

هلن‌کلر در نوزده ماهگی به یک نوع بیماری مخصوص کودکان مبتلا و کاملا نابینا و ناشنوا شد. او به عنوان زنی بالغ و کامل به جهان نشان داد که آدم‌های ناتوان نباید کنار گذاشته شوند. هلن کودکی سرکش و کنترل‌ نشدنی بود که به‌ خاطر ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، مأیوس شده بود. با این‌ حال پس از دو دهه کار معلمش، آنی سالیوان (Anne Sullivan)، هلن نه‌ تنها آموخت که مقصود خودش را با زبان بیان کند، بلکه نویسنده، فعال سیاسی، سخنران و مجری برنامه‌ی جنگ هم شد. او به نحو خستگی‌ ناپذیری از افراد نابینا و ناشنوا حمایت و برای آن‌ها اعانه جمع‌آوری می‌کرد. هلن‌ کلر نسل‌هایی از مردم را که مشکلات مشابهی دارند، انگیزه بخشید تا بر رؤیاهای سرکش خودشان فائق آیند...