A Rússia está travando uma guerra desgraçada contra a Ucrânia.     Ajude a Ucrânia!
Compartilhar
Tamanho da fonte
Letras originais
Swap languages

Место, где свет

Этот город застрял во вранье,
Как "Челюскин" во льдах,
Погрузившийся в ад,
И частично восставший из ада.
Наше общее детство прошло
На одних букварях,
От того никому ничего
Объяснять и не надо.
Что же мы всё кричим невпопад
И молчим не про то,
И всё считаем чужое,
И ходим, как пони, по кругу?
Вы не поняли, сэр —
Я совсем не прошусь к вам за стол.
Мне вот только казалось
Нам есть, что поведать друг другу.
 
Место, где свет,
Было так близко,
Что можно коснуться рукой.
Но кто я такой,
Чтоб оборвать
Хрустальную нить,
Не сохранить.
Прошло столько лет
И нас больше нет
В месте, где свет.
 
Этот город застрял в межсезонье,
Как рыба в сети.
Стрелки все по нулям
И ни больше, ни меньше.
Мы почти научились смеяться,
Но как не верти,
Что-то стало с глазами
Когда-то загадочных женщин.
Хочешь, я расскажу тебе сказку
Про злую метель,
Про тропический зной,
Про полярную вьюгу.
Вы не поняли, мисс,
Я совсем не прошусь к вам в постель.
Мне вот только казалось
Нам есть, что поведать друг другу.
 
Место, где свет,
Было так близко,
Что можно коснуться рукой.
Но кто я такой,
Чтоб оборвать
Хрустальную нить,
Не сохранить.
Прошло столько лет
И нас больше нет
В месте, где свет.
 
Мне никто не указ,
Да и сам я себе не указ,
Доверяю лишь левой руке,
Маршруты рисую.
Ну а тот, кто указ —
Он не больно то помнит про нас,
Да и мы поминаем его в беде или всуе.
Что казалось бы проще,
Вот бог, вот порог.
Что же снова ты смотришь
В пустынное небо с испугом.
Вы не поняли, лорд,
Я отнюдь не прошусь к вам в чертог.
Мне вот только казалось
Нам есть, что поведать друг другу.
Место, где свет,
Было так близко,
Что можно коснуться рукой.
Но кто я такой,
Чтоб оборвать
Хрустальную нить,
Не сохранить.
Прошло столько лет
И нас больше нет
В месте, где свет.
 
Tradução

Μέρος, όπου βρίσκεται το φως

Αυτή η πόλη έχει κολλήσει στο ψέμα,
Όπως το Челюскин (ατμόπλοιο) στους πάγους,
Έχοντας βυθιστεί στην κόλαση,
Και έχοντας ανασυρθεί εν μέρει από την κόλαση.
Η κοινή παιδική μας ηλικία πέρασε
Ανάμεσα σε αλφαβητάρια,
Γι'αυτό τον λόγο και κανείς δεν χρειάζεται
να εξηγήσει τίποτα και σε κανέναν.
Γιατί λοιπόν εμείς φωνάζουμε άκαιρα
Και σιωπούμε για το λάθος,
Και όλα τα λογαριάζουμε για ξένα,
Και περπατάμε, σαν πόνι (αλογάκια), κυκλικά;
Δεν καταλάβατε σωστά, κύριε (sir) -
Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στο τραπέζι σας.
Απλά μου φάνηκε
Ότι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.
 
Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,
Ήταν τόσο κοντά,
Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.
Αλλά ποιος είμαι εγώ,
Για να κόψω βίαια
Το κρυστάλλινο νήμα,
Να μην το διαφυλάξω.
Πέρασαν τόσα χρόνια
Και εμείς είμαστε απόντες
Από το μέρος, όπου υπάρχει το φως.
 
Αυτή η πόλη έχει κολλήσει ανάμεσα στις εποχές (?),
Όπως το ψάρι στα δίχτυα.
Όλοι οι δείχτες στο μηδέν
Και ούτε παραπάνω, ούτε λιγότερο.
Εμείς σχεδόν μάθαμε να γελάμε,
Αλλά όπως και να το γυροφέρεις,
Κάτι συνέβη με τα μάτια
των κάποτε μυστήριων γυναικών.
Θέλεις να σου πω ένα παραμύθι
για την κακιά χιονοθύελλα,
για τον τροπικό καύσωνα,
για την πολική χιονοστιβάδα.
Δεν καταλάβατε σωστά, δεσποινίς (miss),
Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στο κρεβάτι σας.
Απλά μου φάνηκε
Ότι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.
 
Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,
Ήταν τόσο κοντά,
Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.
Αλλά ποιος είμαι εγώ,
Για να κόψω βίαια
Το κρυστάλλινο νήμα,
Να μην το διαφυλάξω.
Πέρασαν τόσα χρόνια
Και εμείς είμαστε απόντες
Από το μέρος, όπου υπάρχει το φως.
 
Κανείς δεν μου δίνει διαταγές,
Μα ούτε εγώ ο ίδιος μου δίνω διαταγές,
Εμπιστεύομαι μόνο το αριστερό μου χέρι,
Σχεδιάζω δρομολόγια (διαδρομές).
Αλλά κι αυτός που μου δίνει διαταγές,
Αυτός με το ζόρι θυμάται για μας,
Μα κι εμείς τον αναπολούμε στη συμφορά ή σε τυχαίες στιγμές.*
Πόσο πιο απλό μπορεί να είναι,
Εδώ είναι ο θεός, εδώ το κατώφλι.
Τι κοιτάς πάλι
Στον έρημο ουρανό με τρόμο.
Δεν καταλάβατε σωστά, μεγαλειότατε (lord),
Δεν έχω σκοπό να βρεθώ στην έπαυλή σας.
Απλά μου φάνηκε
Ότι έχουμε τι να συζητήσουμε εμείς οι δύο.
 
Μέρος, όπου βρίσκεται το φως,
Ήταν τόσο κοντά,
Που γίνεται να φτάσεις με το χέρι.
Αλλά ποιος είμαι εγώ,
Για να κόψω βίαια
Το κρυστάλλινο νήμα,
Να μην το διαφυλάξω.
Πέρασαν τόσα χρόνια
Και εμείς είμαστε απόντες
Από το μέρος, όπου υπάρχει το φως.
 
Comentários