บนฟากฟ้าแสนไกล ดวงดาวบรรจบกัน เราแหงนหน้ามองฟ้าผืนเดียวกันพลางอ้อนวอน
เส้นด้ายที่เชื่อมโยงทุกอย่างเข้าด้วยกัน มันเกิดเสียงและเริ่มพังทลาย ในตอนที่ทุกอย่างกำลังจะหลอมรวมกันนั้นเอง ผมได้แต่ขอให้ฟ้ามืดนั้นเริ่มสว่างเสียที
ก้าวเดินต่อไปทั้งที่ไม่มีหนทาง
ฝากความหวังไว้กับเสียงที่ไม่มีวันส่งไปถึง
ร่ำร้องบทเพลงที่ไร้ชื่อเรียก
ตอนนี้แหละ ที่ผมกำลังเอื้อมมือไปให้ถึงคำอธิษฐานที่แท้จริง
ชีวิตที่ทั้งสวยหรูและน่าสมเพช ต่อให้มันลำบากสักแค่ไหน
เพราะกำแพงที่ยิ่งสูงเท่าไร* ก็ยิ่งมีความหมายให้ผมข้ามมันไป
แม้โอกาสจะมีเพียง 1 ในล้าน แต่ถ้า “ความฝัน” มันจะเป็นจริงได้
ไม่ว่าจะต้องสู้อีกสักกี่ครั้งก็ตาม ผมก็จะฝ่าฟันมันต่อไป
หากขาดตัวเอกอย่างเธอไป ก็ไม่มีทางได้เริ่มต้น
หากไม่ทำให้รู้แพ้ชนะ ก็ไม่มีวันจบลง
เรื่องราวระหว่าง “ผม” และ “เธอ” น่ะ
ไม่มี “ใคร” ที่จะพูด “อะไร” ออกมาได้หรอก
เพราะคนที่จะเปลี่ยนโลกใบเดิม ๆ ให้เป็นโลกใบที่ไม่เคยมีใครรู้จักมันมาก่อนได้
ไม่มีทางเป็นตัวผมคนเดียวหรอก
แม้แต่เวลาที่ผมก้าวไปในเส้นทางตรงที่ไม่ได้ลำบากอะไร ก็ยังมีความกังวลในใจที่ไม่เคยหายไป
ไม่รู้เมื่อไรที่ใครบางคนได้ปิดหัวใจของผมลง แม้แต่ตัวผมเองก็ลืม ผิดคำสาบานไป
เสียงหัวเราะอันไร้อารมณ์
กลบน้ำตาที่ไหลซึมออกมา
อยากบอกความรู้สึกประหลาด ๆ นี้ออกไป
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ ผมต้องเสียมันไปแน่
ต่อให้ผมถูกความสิ้นหวังที่แสนสวยงามนี้ดูดกลืนไป
ปลายทางที่ยิ่งมืดมิดเท่าไร ก็ยิ่งมีวันที่ทำให้ผมทั้งทรมานและสับสน
แต่ถ้าตรงนั้นมี “แสง” จากเมื่อหมื่นล้านปีก่อนอยู่ล่ะก็
ผมจะไม่ยอมทิ้งความหวังนั้นไปเด็ดขาด
ความเป็นจริงช่างเป็นสิ่งที่อ่อนแอและไม่แน่นอน แต่คำหลอกลวงนั้นช่างแข็งแกร่งและคอยกัดกิน
“เธอ” กับ “ผม” สุดท้ายเราจะลงเอยกันแบบไหน
จะให้ตัดสินแค่ว่า “ขาว” หรือ “ดำ” ไม่ได้หรอก
จะเป็นปาฏิหาริย์ที่พรั่งพรูเข้ามา หรือโชคชะตาที่รออยู่ก็ไม่สำคัญ
เพราะสิ่งเหล่านั้นจะมาเปลี่ยนแปลงเราไม่ได้เลย
แลกมาด้วยตัวผมเพียงลำพัง
รวมมันเข้าด้วยกันด้วยสองเรา
ทำสัญญาในวันนั้นให้เป็นจริง
ชีวิตที่ทั้งสวยหรูและน่าสมเพช ต่อให้มันลำบากสักแค่ไหน
เพราะกำแพงที่ยิ่งสูงเท่าไร* ก็ยิ่งมีความหมายให้ผมข้ามมันไป
แม้โอกาสจะมีเพียง 1 ในล้าน แต่ถ้า “ความฝัน” มันจะเป็นจริงได้
ผมจะสู้ต่อไป ไม่ว่าจะต้องสู้อีกสักกี่ครั้งก็ตาม
หากขาดตัวเอกอย่างเธอไป ก็ไม่มีทางได้เริ่มต้น
หากไม่ทำให้รู้แพ้ชนะ ก็ไม่มีวันจบลง
เรื่องราวระหว่าง “ผม” และ “เธอ” น่ะ
ไม่มี “ใคร” ที่จะพูด “อะไร” ออกมาได้หรอก
เพราะคนที่จะเปลี่ยนโลกใบเดิม ๆ ให้เป็นโลกใบที่ไม่เคยมีใครรู้จักมันมาก่อนได้
ไม่มีทางเป็นตัวผมคนเดียวหรอก
Translated by Kashiyanchi
DM me if there're any incorrect translations/typos.