Arthur Rimbaud - Ophélie ( Tradução para Grego)

Artista: Arthur Rimbaud
Música: Ophélie 12 traduções
Traduções: Alemão, Chinês, Grego #1, #2, Húngaro, Indonésio, Romeno #1, #2, #3, Russo, Turco, Vietnamita

Francês

Ophélie

Sur l'onde calme et noire où dorment les étoiles

La blanche Ophélia flotte comme un grand lys,

Flotte très lentement, couchée en ses longs voiles...

– On entend dans les bois lointains des hallalis.

Voici plus de mille ans que la triste Ophélie

Passe, fantôme blanc, sur le long fleuve noir;

Voici plus de mille ans que sa douce folie

Murmure sa romance à la brise du soir.

Le vent baise ses seins et déploie en corolle

Ses grands voiles bercés mollement par les eaux;

Les saules frissonnants pleurent sur son épaule,

Sur son grand front rêveur s'inclinent les roseaux.

Les nénuphars froissés soupirent autour d'elle;

Elle éveille parfois, dans un aune qui dort,

Quelque nid, d'où s'échappe un petit frisson d'aile :

– Un chant mystérieux tombe des astres d'or.

Ô pâle Ophélia ! belle comme la neige !

Oui tu mourus, enfant, par un fleuve emporté!

– C'est que les vents tombant des grands monts de Norwège

T'avaient parlé tout bas de l'âpre liberté;

C'est qu'un souffle, tordant ta grande chevelure,

A ton esprit rêveur portait d'étranges bruits;

Que ton cœur écoutait le chant de la Nature

Dans les plaintes de l'arbre et les soupirs des nuits;

C'est que la voix des mers folles, immense râle,

Brisait ton sein d'enfant, trop humain et trop doux ;

C'est qu'un matin d'avril, un beau cavalier pâle,

Un pauvre fou, s'assit muet à tes genoux !

Ciel! Amour! Liberté! Quel rêve, ô pauvre folle !

Tu te fondais à lui comme une neige au feu :

Tes grandes visions étranglaient ta parole

– Et l'infini terrible effara ton oeil bleu !

III

– Et le poète dit qu'aux rayons des étoiles

Tu viens chercher, la nuit, les fleurs que tu cueillis,

Et qu'il a vu sur l'eau, couchée en ses longs voiles,

La blanche Ophélia flotter, comme un grand lys.

Adicionado por

nekem em Domingo, 09/03/2014 - 22:25

Última edição feita por

maluca em Terça-feira, 06/10/2015 - 02:19

Tradução para Grego

Οφηλία

Versões: #1#2

Τ' άστρα κοιμούνται στο βαθύ, και ήρεμο επάνω κύμα

που, μέγας κρίνος, ελαφρά η λευκή Οφηλία πλέει'

γερτή στων άσπρων πέπλων της το θανάσιμο ντύμα'

το δάσος μόνο ακούγεται βαθιά να σιγοκλαίει.

Πάνω από χίλια χρόνια τώρα η θλιβερή Οφηλία

φάντασμα λευκό στο μελανό ποτάμι αργά διαβαίνει

πάνω από χίλια χρόνια τώρα η θεία της μανία

στο εσπέριο αγέρι την πικρήν ωδή της ανασαίνει.

Η αύρα φιλάει τα στέρνα της και σε μπουμπούκια ανοίγει

το πλατύ πέπλο που απαλά λικνίζουν τα νερά'

κλαίουσες ιτιές στον δρόμο της γέρνουν πένθιμα ρίγη'

στ' ονειροπόλο μέτωπο καλάμια τρυφερά.

Στενάζουν τα μαρασμικά νούφαρα ολόγυρά της

και κάποτε ξυπνάει σε μια φωλιά που αποκοιμάτο

τον τρόμο μιας μικρής καρδιάς και το αναφτέριασμά της

"Ένα τραγούδι μυστικό κυλάει απ' τ' άστρα κάτω.

ΙΙ

Χλωμό παιδί με του χιονιού την ομορφιά, Οφηλία,

που ένα οργισμένο σ' έσυρε ποτάμι, ελαφρό γέρας!

Είναι που απ' τα Νορβηγικά βουνά ο βαρύς αγέρας

σου μίλησε σιγά για την πικρήν ελευθερία.

Είναι που μι' άγνωστη πνοή χτυπώντας σου την κόμη,

με ήχους εξαίσιους το βαθύ σου πνεύμα είχε μεθύσει'

είναι που οι θρήνοι των δεντρών και της νυχτιάς οι τρόμοι,

της φύσης μήνυμα, μεσ' στην καρδιά σου είχαν μιλήσει.

Είναι που η θάλασσα η βουερή με το παράπονό της

εσπάραζε τα τρυφερά, τα παιδικά σου στήθη'

Είναι που έν' απριλιάτικο πρωινό χλωμός ιππότης,

φτωχός τρελλός στα γόνατά σου εμπρός ελησμονήθη.

Ουρανός, έρωτας, ελευθερία! Φτωχή τρελλή

έλυωσες στ' όνειρό σου σαν το χιόνι στην φωτιά.

Το πνιγερό σε κάλυψε της φαντασίας φιλί.

Του απείρου ο τρόμος σου έσβησε τη γαλανή ματιά.

ΙΙΙ

Κι ο ποιητής λέει πως ζητάς, κάθε νυχτιά, στ' αστέρια

τ' άνθη που κάποτε έδρεψαν τα λυρικά σου χέρια'

κι ότι είδε, κρίνο μυθικό, στο κύμα, να διαβαίνει

την Οφηλία μεσ' στα λευκά της πέπλα τυλιγμένη.

Adicionado por

makis17 em Sexta-feira, 15/12/2017 - 01:45

Comentários do autor:

Μετάφρ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΡΑΛΗΣ

Η μετάφραση είναι από βιβλίο που έχει παλιές μεταφράσεις (πριν το 60-50).
Δεν μπόρεσα να την βρω κάπου στο διαδίκτυο.
Έχω αφαιρέσει το πολυτονικό. Κάποιες λέξεις δεν είναι λάθος γραμμένες, απλώς άλλαξε στην συνέχεια η ορθογραφία τους.Έχουν γίνει αρκετές μεταφράσεις σε αυτό το αριστουργηματικό ποιήμα του Αρθούρου Ρεμπώ αλλά θεωρώ αυτήν ως την καλύτερη που αρέσει σε μένα.

Obrigado!

recebeu 8 agradecimento(s)