Россия ведет позорную войну с Украиной.     Поддержи Украину!
Как вы можете помочь Украине 🇺🇦 ❤️
LT → Русский, Румынский → Mikhail Lermontov → Смерть поэта* → Польский
✕
Делиться
Размер шрифта
Запрошена проверка
Оригинальный текст
Поменять языки местами

Смерть поэта*

Погиб поэт! — невольник чести —
Пал, оклеветанный молвой,
С свинцом в груди и жаждой мести,
Поникнув гордой головой!..
Не вынесла душа поэта
Позора мелочных обид,
Восстал он против мнений света
Один как прежде... и убит!
Убит!.. к чему теперь рыданья,
Пустых похвал ненужный хор
И жалкий лепет оправданья?
Судьбы свершился приговор!
Не вы ль сперва так злобно гнали
Его свободный, смелый дар
И для потехи раздували
Чуть затаившийся пожар?
Что ж? веселитесь... — он мучений
Последних вынести не мог:
Угас, как светоч, дивный гений,
Увял торжественный венок.
 
Его убийца хладнокровно
Навёл удар... спасенья нет:
Пустое сердце бьётся ровно,
В руке не дрогнул пистолет.
И что за диво?.. издалёка,
Подобный сотням беглецов,
На ловлю счастья и чинов
Заброшен к нам по воле рока;**
Смеясь, он дерзко презирал
Земли чужой язык и нравы;
Не мог щадить он нашей славы;
Не мог понять в сей миг кровавый,
На что он руку поднимал!..
 
И он убит — и взят могилой,
Как тот певец, неведомый, но милый,
Добыча ревности глухой,
Воспетый им с такою чудной силой,***
Сражённый, как и он, безжалостной рукой.
 
Зачем от мирных нег и дружбы простодушной
Вступил он в этот свет завистливый и душный
Для сердца вольного и пламенных страстей?
Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,
Зачем поверил он словам и ласкам ложным,
Он, с юных лет постигнувший людей?..
 
И прежний сняв венок — они венец терновый,
Увитый лаврами, надели на него:
Но иглы тайные сурово
Язвили славное чело;
Отравлены его последние мгновенья
Коварным шёпотом насмешливых невежд,
И умер он — с напрасной жаждой мщенья,
С досадой тайною обманутых надежд.
Замолкли звуки чудных песен,
Не раздаваться им опять:
Приют певца угрюм и тесен,
И на устах его печать. —
 
А вы, надменные потомки
Известной подлостью прославленных отцов,
Пятою рабскою поправшие обломки
Игрою счастия обиженных родов!
Вы, жадною толпой стоящие у трона,
Свободы, Гения и Славы палачи!
Таитесь вы под сению закона,
Пред вами суд и правда — всё молчи!..
Но есть и божий суд, наперсники разврата!
Есть грозный суд: он ждёт;
Он не доступен звону злата,
И мысли и дела он знает наперёд.
Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:
Оно вам не поможет вновь,
И вы не смоете всей вашей чёрной кровью
Поэта праведную кровь!
 
Перевод

Śmierć Poety

Zginął poeta! — niewolnik honoru —
Padł, zniesławiony plotką
Z ołowiem w piersi i pragnieniem zemsty,
Zwiesiwszy dumną głowę
Nie wytrzymała dusza poety
Wstydu małostkowych obelg,
Powstał on przeciw opinii świata
Jedyny jak zwykle... i zabity !
Zabity!...na co teraz szlochanie,
Niepotrzebny chór pustych pochwał
I patetyczny bełkot wymówek ?
Przeznaczenia zakończył się sąd!
Czy nie wyście z początku tak złowrogo prześladowali
Jego wolny, śmiały talent
I dla zabawy podżegali
Trochę z ukrycia ten pożar ?
No cóż ? Bawcie się... — on mąk
Ostatnich nie mógł znieść:
Zgasł, jak pochodnia, cudny geniusz,
Zwiądł galowy wieniec.
 
Jego morderca z zimną krwią
Wywiódł cios...nie ma ratunku:
Miarowo bije puste serce,
Pistolet nie drgnął w ręce.
I co za cud?..z daleka,
Podobny setkom uchodźców
Polujących na fortunę i rangi
Rzucony do nas wolą losu;
Śmiejąc się, on zuchwale pogardzał
Językiem ziemi obcej i obyczajami;
Niemógł on uszanować naszej sławy,
Nie mógł zrozumieć w ten moment krwawy
Na co on podniósł rękę !..
 
I on zabity — i w grób przyjęty,
Jak ten bard, nieznany, lecz drogi,
Łup zazdrości ślepej,
Zaśpiewany im z tak dziwną siłą
Urażony, tak jak on, bezlitosną ręką.
 
Dlaczego ze strony spokojnych nie ma też przyjaźni prostej
Wkroczyli oni w ten świat zazdrosny i duszący
Dla wolnego serca i ognistych namiętności ?
Dlaczego podał rękę oszczercom malutkim,
Dlaczego uwierzył słowom i podlizywaniom fałszywym,
On, od młodych lat czytający ludzi ?..
 
I przed zdjęciem wianka — oni wieniec cierniowy,
Owinięty laurami, mu nałożyli:
Lecz igły ukryte ostro
Kłuły słynne czoło;
Zatrute jego ostatnie chwile
Podstępnymi szeptami szyderczych nieuków,
I zmarł on — z próżną żądzą zemsty’
Z ukrytym rozczarowaniem oszukanych nadzieji.
Zamilkły dźwięki cudownych pieśni,
Nie zabrzmią one znowu:
Schronienie barda ponure i ciasne,
I usta jego opieczętowane. —
 
A wy, butni potomkowie
Znaną podłością osławionych ojców,
Niewolniczą piętą depczący resztki
Poniżonych grą losową rodów!
Wy, chciwym tłumem stojący przed tronem,
Kaci Wolności, Geniusza i Chwały!
Skrywacie sie pod przykrywką prawa,
Przed wami sąd i prawda — wszystcy milczą!..
Lecz jest jeszcze sąd boży, poufnicy rozpusty
Jest groźny sąd: on czeka;
On nie dostępny dźwięczeniu złota,
I myśli i czyny on zna zgóry.
Wtedy napróżno przybiegniecie do oszczerstwa:
Ono wam nie pomoże powtóre,
I cała swą czarną krwią wy nie zmyjecie
Prawej krwi Poety !
 
Автор перевода запросил проверку.
Это значит, что автор будет рад любым исправлениям и улучшениям перевода.
Если вы владеете языками перевода, и у вас есть замечания/предложения, оставьте свои комментарии.
✕
Коллекции с "Смерть поэта*"
1.Some Often Translated Classic Poems (English, French, German, Russian) / 30+
Mikhail Lermontov: Топ 3
1.Парус (Parus)
2.Выхожу один я на дорогу (Vyhozhu odin ya na dorogu)
3.Казачья колыбельная песня (Kazach'ya kolybel'naya pesnya)
Комментарии
↑↓