Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Станите уз Украјину!
Како можете подржати Украјину 🇺🇦 ❤️
LT → енглески → Amanda Gorman → The Hill We Climb → грчки
✕
Објави
Величина фонта
Оригинални текстови
Swap languages

The Hill We Climb

When day comes we ask ourselves,
where can we find light in this never-ending shade?
The loss we carry,
a sea we must wade
We've braved the belly of the beast
We've learned that quiet isn't always peace
And the norms and notions
of what just is
Isn’t always just-ice
And yet the dawn is ours
before we knew it
Somehow we do it
Somehow we've weathered and witnessed
a nation that isn’t broken
but simply unfinished
We the successors of a country and a time
Where a skinny Black girl
descended from slaves and raised by a single mother
can dream of becoming president
only to find herself reciting for one
 
And yes we are far from polished
far from pristine
but that doesn’t mean we are
striving to form a union that is perfect
We are striving to forge a union with purpose
To compose a country committed to all cultures, colors, characters
and conditions of man
And so we lift our gazes not to what stands between us
but what stands before us
We close the divide because we know, to put our future first,
we must first put our differences aside
We lay down our arms
so we can reach out our arms
to one another
We seek harm to none and harmony for all
Let the globe, if nothing else, say this is true:
That even as we grieved, we grew
That even as we hurt, we hoped
That even as we tired, we tried
That we’ll forever be tied together, victorious
Not because we will never again know defeat
but because we will never again sow division
 
Scripture tells us to envision
that everyone shall sit under their own vine and fig tree
And no one shall make them afraid
If we’re to live up to our own time
Then victory won’t lie in the blade
But in all the bridges we’ve made
That is the promised glade
The hill we climb
If only we dare
It's because being American is more than a pride we inherit,
it’s the past we step into
and how we repair it
We’ve seen a force that would shatter our nation
rather than share it
Would destroy our country if it meant delaying democracy
And this effort very nearly succeeded
 
But while democracy can be periodically delayed
it can never be permanently defeated
In this truth
in this faith we trust
For while we have our eyes on the future
history has its eyes on us
This is the era of just redemption
We feared at its inception
We did not feel prepared to be the heirs
of such a terrifying hour
but within it we found the power
to author a new chapter
To offer hope and laughter to ourselves
So while once we asked,
how could we possibly prevail over catastrophe?
Now we assert
How could catastrophe possibly prevail over us?
 
We will not march back to what was
but move to what shall be
A country that is bruised but whole,
benevolent but bold,
fierce and free
We will not be turned around
or interrupted by intimidation
because we know our inaction and inertia
will be the inheritance of the next generation
Our blunders become their burdens
But one thing is certain:
If we merge mercy with might,
and might with right,
then love becomes our legacy
and change our children’s birthright
 
So let us leave behind a country
better than the one we were left with
Every breath from my bronze-pounded chest,
we will raise this wounded world into a wondrous one
We will rise from the gold-limbed hills of the west,
we will rise from the windswept northeast
where our forefathers first realized revolution
We will rise from the lake-rimmed cities of the midwestern states,
we will rise from the sunbaked south
We will rebuild, reconcile and recover
In every known nook of our nation and
every corner called our country,
our people diverse and beautiful will emerge,
battered and beautiful
 
When day comes we step out of the shade,
aflame and unafraid
The new dawn blooms as we free it
For there is always light,
if only we’re brave enough to see it
If only we’re brave enough to be it
 
Превод

Ο λόφος που σκαρφαλώνουμε

Έρχεται μια μέρα που ρωτάμε τον εαυτό μας,
πού μπορούμε να βρούμε φως μέσα σε αυτή την ατέλειωτη σκιά;
Η απώλεια που κουβαλάμε,
μια θάλασσα που πρέπει να περπατήσουμε
Έχουμε αντιμετωπίσει την κοιλιά του κτήνους
Έχουμε μάθει ότι η ησυχία δεν ισοδυναμεί πάντα με ειρήνη
Και ότι οι κανόνες και οι έννοιες
του δικαίου
δεν είναι πάντα δίκαιοι και δίκαιες
Παρόλα αυτά η αυγή είναι δική μας,
πριν το καταλάβουμε
Με κάποιον τρόπο το κατορθώνουμε
Με κάποιον τρόπο, έχουμε αντέξει και υπάρξει
ένα έθνος που δε διαλύθηκε
παρά έχει μείνει απλά ανολοκλήρωτο
Εμείς, οι διάδοχοι μιας χώρας και μιας εποχής
όπου ένα αδύνατο μαύρο κορίτσι
καταγόμενο από σκλάβους και μεγαλωμένο από μια ανύπαντρη μητέρα,
μπορεί να ονειρεύεται πως θα γίνει κάποτε ηγέτης,
για να απαγγείλει τελικά για έναν ηγέτη
 
Και, ναι, μακράν απέχουμε από το να είμαστε άψογοι
μακράν από το να είμαστε αψεγάδιαστοι,
μα τούτο δε σημαίνει πως
πασχίζουμε να σχηματίσουμε μια ένωση που θα 'ναι τέλεια
Πασχίζουμε να σφυριλατήσουμε μια ένωση που θα 'χει στόχο
Να συνθέσουμε μια χώρα αφοσιωμένη σε κάθε κουλτούρα, χρώμα, χαρακτήρα και κατάσταση του ανθρώπου
Και έτσι, σηκώνουμε το βλέμμα όχι προς όσα μας χωρίζουν,
μα προς όσα είναι μπροστά μας
Κλείνουμε τις διαιρέσεις γιατί ξέρουμε πως για να κάνουμε το μέλλον προτεραιότητα,
πρέπει πρώτα να κάνουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν
Κατεβάζουμε τα όπλα μας,
ώστε να απλώσουμε τα χέρια
ο ένας προς τον άλλο
Δε διεκδικούμε το κακό κανενός, παρά μόνο αρμονία για όλους
Ας πει ο πλανήτης πως έστω τούτο είναι αλήθεια:
Πως ακόμα κι αν πενθήσαμε, ωριμάσαμε
Πως ακόμα κι αν πονέσαμε, δεν πάψαμε να ελπίζουμε
Πως ακόμα κι αν κουραστήκαμε, παλέψαμε
Πως για πάντα θα 'μαστε ενωμένοι, νικητές,
όχι γιατί ποτέ ξανά δε θα γνωρίσουμε την ήττα,
αλλά γιατί ποτέ ξανά δε θα σπείρουμε διχόνοια
 
Οι Γραφές μας λένε να οραματιζόμαστε
πως ο καθένας θα καθίσει κάτω από τη δική του κληματαριά και συκιά
Και πως κανείς δε θα τον εκφοβίσει
Αν πρόκειται να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του καιρού μας,
τότε η νίκη δε θα έρθει από τη λεπίδα,
αλλά από τις γέφυρες που θα οικοδομήσουμε
Αυτό είναι το ξέφωτο που μας έχουν υποσχεθεί
Ο λόφος που σκαρφαλώνουμε,
αν το τολμάμε
Είναι επειδή το να είσαι Αμερικανός/ή είναι κάτι παραπάνω από περηφάνια που κληροδοτείται,
είναι το παρελθόν στο οποίο μπαίνουμε
και ο τρόπος με τον οποίο το διορθώνουμε
Έχουμε δει μια δύναμη που θα προτιμούσε να κομματιάσει το έθνος μας
παρά να το μοιραστεί
Θα κατέστρεφε τη χώρα μας προκειμένου να καθυστερήσει τη δημοκρατία
Και η προσπάθεια αυτή έφτασε πολύ κοντά στο να πετύχει
 
Μα ενώ η δημοκρατία μπορεί παροδικά να αργοπορήσει,
δε μπορεί ποτέ να ηττηθεί οριστικά
Αυτή είναι η αλήθεια,
αυτή είναι η πεποίθηση στην οποία βασιζόμαστε
Γιατί, ενώ εμείς έχουμε το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον,
η Ιστορία έχει στραμμένο το βλέμμα σε εμάς
Αυτή είναι η εποχή της λύτρωσης
Στην αρχή τη φοβηθήκαμε
Δε νιώσαμε έτοιμοι να γίνουμε διάδοχοι
μιας τόσο τρομακτικής ώρας,
μα μέσα της βρήκαμε τη δύναμη
να γράψουμε ένα νέο κεφάλαιο
Να προσφέρουμε ελπίδα και χαρά σε εμάς τους ίδιους
Έτσι, ενώ κάποτε αναρωτηθήκαμε,
πώς θα μπορούσαμε να υπερνικήσουμε την καταστροφή;
Πλέον είμαστε βέβαιοι
πως η καταστροφή δε θα μπορούσε να υπερνικήσει εμάς
 
Δε θα πορευτούμε με αυτό που υπήρχε
αλλά θα προχωρήσουμε σε αυτό που οφείλει να υπάρχει
Μια χώρα πληγωμένη μα πλήρης,
καλοπροαίρετη μα τολμηρή,
άφοβη και ελεύθερη
Δε θα κάνουμε πίσω,
ούτε θα σταματήσουμε εξαιτίας του εκφοβισμού
γιατί γνωρίζουμε πως η απραξία και η αδράνεια μας
θα γίνει η κληρονομιά μας στην επόμενη γενιά
Τα λάθη μας γίνονται δικά τους βάρη
Μα ένα είναι σίγουρο:
Αν ενώσουμε την ευσπλαχνία με την ισχύ
και την ισχύ με το δίκιο,
τότε η αγάπη θα γίνει κληροδότημα μας
και η αλλαγή δικαίωμα των παιδιών μας
 
Ας μας επιτραπεί, λοιπόν, να αφήσουμε πίσω μια χώρα
καλύτερη από εκείνη που μας άφησαν
Κάθε αναπνοή από το χάλκινο στήθος μου,
θα κάνουμε αυτόν τον πληγωμένο κόσμο, υπέροχο
Θα ανυψωθούμε από τους χρυσαφένιους λόφους της δύσης,
θα ανυψωθούμε από τον ανεμοδαρμένο βορρά και την ανατολή,
όπου οι πρόγονοι μας πραγματοποίησαν για πρώτη φορά την επανάσταση
Θα ανυψωθούμε από τις παραλίμνιες πόλεις των μεσοδυτικών πολιτειών,
θα ανυψωθούμε από τον ηλιοκαμένο νότο
Θα επανοικοδομήσουμε, θα συμφιλιωθούμε και θα αναρρώσουμε
Σε κάθε άκρη του έθνους μας και
κάθε γωνιά που λέγεται πατρίδα μας,
ο λαός μας ποικιλόμορφος και όμορφος θα αναδυθεί,
χτυπημένος και όμορφος
 
Έρχεται μια μέρα που βγαίνουμε πια από τη σκιά,
φλεγόμενοι και άφοβοι
Η νέα αυγή ανθίζει καθώς την απελευθερώνουμε
Γιατί πάντα υπάρχει φως,
αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να το δούμε
Αν είμαστε αρκετά γενναίοι για να γίνουμε το φως
 
✕
Amanda Gorman: Топ 3
1.The Hill We Climb
2.Believer's Hymn for the Republic
3.The Miracle of Morning
Коментари
↑↓