Russia is waging a disgraceful war on Ukraine.     Ukrayna'nın Yanında Olun!
  • Jean Sibelius

    Höstkväll → Almanca çevirisi

Paylaşmak
Yazı tipi boyutu
Orijinal şarkı sözleri
Swap languages

Höstkväll

Solen går ned, och molnen vandra med vefullt sinne
hän öfver skummande sjö, öfver susande skogars skymning.
Måsen skriar på ödsligt skär
falken dväljes i klyftans skygd
trött att jaga han gömt sin näbb
vingens af skurar tyngda dun.
 
Solen gick ned, det mörknar allt mer öfver moens furor,
mörknar om bergen, där ränniln suckar i ljung ock mossa.
Tvinsjukt dröjer ett gulblekt sken
öfver västliga kullars rand,
dagens hviskande afsked tonar
sorgset i tätnande skuggor bort.
 
Regnets fall på hällarna sorlar af vemods sägner
födda af molnens jordkringsväfvande skumma tankar;
sjöns emot stranden brutna våg
brusar af dunkla ödens gång ;
röster, skälfvande hemskt af smärta,
ropa i stormen ur skogens djup.
 
Ensam ute i öde nejd, mot fuktig klippa
lutad, står förtrollad en vandrare, lyss och njuter.
Känner hans själ en samklang med
sången, som höjes af stjärnlös natt?
Dör hans ve som en sakta ton i
höstens väldiga sorgedikt?
 
Çeviri

Herbstabend

Die Sonne versinkt. Wehmutsvoll wandern die Wolken hin
über schäumende Wellen und rauschende Wälder im Dämmerlicht.
Die Möwe schreit auf einsamer Schäre,
der Falke sucht in der Felsspalte Schutz.
Ermüdet vom Jagen birgt er den Schnabel
in den Daunen der Schwingen, die regenschwer.
 
Die Sonn’ ist versunken. Dunkler ist’s nun über Kiefern und Heide,
dunkler die Höhen, wo Bächlein seufzen zwischen Heid’kraut und Moos.
Schwindsüchtig harrt ein bleich-gelber Schein
über der westlichen Hügel Saum -
flüsternder Abschied des Tages klingt
traurig in wachsenden Schatten aus.
 
Regen fällt auf den Fels, murmelt der Schwermut Sagen,
geboren aus düstern Gedanken weltwandernder Wolken.
Wellen brechen am Strand,
dunkle Geschicke in ihrem Rauschen,
Stimmen, zitternd und bebend vor Schmerz,
rufen im Sturm aus der Wälder Tiefen.
 
Einsam, draußen im öden Land, den Rücken am nassen Gestein,
steht verzaubert ein Wand’rer, lauscht voller Freud.
Schwingt seine Seele mit
im Gesang, der sich erhebt in sternloser Nacht?
Erstirbt sein Weh wie ein sachter Ton
in Herbstes gewaltigem Trauergesang?
 
Jean Sibelius: En İyi 3
Yorumlar