Is briste mo chroí
Is uaigneach mo shlí
Is mo stóirín in a luí is mé cráite
'S é deireadh mo shaol
Is mo chailín beag rua
Sínte i gCrucán na bPáiste
Ni fheicfidh sí arís
An drúcht ar an bhféar
Nó an sneachta i ngleannta Mhaamtrasna
Gan ghrian ar a h-aghaidh
Gan ceol binn na n-éan
Ach an chré fuar i gCrucán na bPáiste
In ainm an Athair
Is in ainm an Mhic
'S a Mháithrín atá lán de ghrásta
In ainm an Spioraid Naomh
Ná fág me beo
Is mo áinglín i gCrucán na bPáiste
Is buartha na sléibhte
Is tá mairg ar an Mask
'S olc mise gan i bheith sábháilte
Is an fhad a bhéas mé beo
Ní sheasfaidh mé ar fhód
Na hÉireann nó i gCrucán na bPáiste
In ainm an Athair
Is in ainm an Mhic
'S a Mháithrín atá lán de ghrásta
In ainm an Spioraid Naomh
Ná fág me beo
Is mo áinglín i gCrucán na bPáiste
Is mo áinglín i gCrucán na bPáiste
A song by the novelist and song-writer Brendan Graham, written for the heroine of a trilogy of his novels. The children's burial ground in the story came about because in the 1840s so many people were dying (as a result of the famine caused by the potato blight) that mass burials were the order of the day, but people didn't want mass burials for their children. I don't know whether it was originally written in English or in Irish, but the Irish feels Irish rather than feeling like a translation from English (for example it doesn't use verbs unless they are needed, but in English you have to).