✕
English
Original lyrics
The Wounds That Never Heal
There are wounds that never close,
Silent rivers underneath the skin.
You learn to walk with them,
To breathe inside their weight,
But still they rise and fall
Like the sea that never sleeps.
Some nights they rest, quiet as glass,
Other nights they break like waves on stone.
They carry every loss, every vow undone,
The laughter and the tears,
The loneliness and the longings
That time could never bury.
These wounds don’t bleed, but they burn,
Etching stories I never chose to learn.
They haunt like tides, they sing like rain,
They remind me I’m alive inside the pain.
Ohhh… the wounds that never heal,
Still carve the truth of what is real.
Some betrayals cut too deep,
No bridge left strong enough to cross.
To walk beside them is impossible,
But to walk alone feels just the same.
Still, the choice is made for you:
Trust turned to ash in their hands,
And love became a hollow sound.
And then there are the losses
That life itself delivers raw
One day they are here,
The next, only shadows on the wall.
The world keeps moving forward,
But you stand still in the dark,
With nothing but a silence
That screams.
These wounds don’t bleed, but they burn,
Etching stories I never chose to learn.
They haunt like tides, they sing like rain,
They remind me I’m alive inside the pain.
Ohhh… the wounds that never heal,
Still carve the truth of what is real.
"You can walk away, but you can’t walk free…
The scars live deeper than the eyes can see."
I feel them in the wind against my skin,
A ghost of winter warning me again.
I feel them in the rain,
An ocean of tears that never ends.
I feel them in the quiet of my soul,
A dimming light that fears the dark.
But even in the weight,
Even in the ache,
There is memory,
There is proof I lived,
And love
Even broken
Still mattered.
These wounds don’t bleed, but they burn,
Etching stories I never chose to learn.
They haunt like tides, they sing like rain,
They remind me I’m alive inside the pain.
Ohhh… the wounds that never heal,
Are the scars that show my life was real.
Submitted by 
Ellen Los on 2025-10-08
Ellen Los on 2025-10-08Dutch
Translation
De Wonden Die Nooit Genezen
Er zijn wonden die nooit sluiten,
stille rivieren onder de huid.
Je leert met ze te lopen,
te ademen onder hun gewicht,
maar nog altijd rijzen en dalen ze
als de zee die nooit slaapt.
Sommige nachten rusten ze, stil als glas,
andere breken ze als golven tegen steen.
Ze dragen elk verlies, elke verbroken eed,
het lachen en de tranen,
de eenzaamheid en de verlangens
die de tijd nooit heeft kunnen begraven.
Deze wonden bloeden niet, maar ze branden,
ze kerven verhalen die ik nooit wilde leren.
Ze achtervolgen als de getijden, zingen als de regen,
ze herinneren me eraan dat ik leef binnen de pijn.
Ohhh… de wonden die nooit genezen,
snijden nog steeds de waarheid van wat echt is.
Sommige verraad is te diep,
geen brug blijft sterk genoeg om over te steken.
Ernaast lopen is onmogelijk,
maar alleen lopen voelt precies zo.
Toch wordt de keuze voor je gemaakt:
vertrouwen werd as in hun handen,
en liefde werd een hol geluid.
En dan zijn er de verliezen
die het leven zelf ruw brengt;
de ene dag zijn ze er,
de volgende slechts schaduwen op de muur.
De wereld beweegt verder,
maar jij blijft staan in het donker,
met niets dan een stilte
die schreeuwt.
Deze wonden bloeden niet, maar ze branden,
ze kerven verhalen die ik nooit wilde leren.
Ze achtervolgen als de getijden, zingen als de regen,
ze herinneren me eraan dat ik leef binnen de pijn.
Ohhh… de wonden die nooit genezen,
snijden nog steeds de waarheid van wat echt is.
“Je kunt weglopen, maar je kunt niet vrij zijn…
de littekens leven dieper dan ogen kunnen zien.”
Ik voel ze in de wind op mijn huid,
een geest van de winter waarschuwt me opnieuw.
Ik voel ze in de regen,
een oceaan van tranen die nooit eindigt.
Ik voel ze in de stilte van mijn ziel,
een dof licht dat bang is voor het donker.
Maar zelfs in het gewicht,
zelfs in de pijn,
is er herinnering,
is er bewijs dat ik leefde,
en liefde,
zelfs gebroken,
had betekenis.
Deze wonden bloeden niet, maar ze branden,
ze kerven verhalen die ik nooit wilde leren.
Ze achtervolgen als de getijden, zingen als de regen,
ze herinneren me eraan dat ik leef binnen de pijn.
Ohhh… de wonden die nooit genezen,
zijn de littekens die tonen dat mijn leven echt was.
✕
Comments
Russia is waging a disgraceful war on Ukraine. Stand With Ukraine!
About translator
