Fakirliğin Felsefesi

Click to see the original lyrics (English)

Latin ve Afrika kökenli halkım, geçim derdiyle öylesine meşgul ki, özgürlük ve sosyal demokrasi kavramlarını düşünecek halde değil. Amerika’nın onları kendi kimliklerine yabancılaştırmadan var olamayacağının farkında da değiller, zira gerçekten kim olduğumuz hakkında bir fikir sahibi olsaydık, bu ülkede gerçekleşen kırımlara izin vermezdik. Böyle bir cehalet mevcut, lakin bunun üstesinden gelebiliriz.

Ağzından ‘’değişim’’ lafı düşmeyen insanlar, bunu başarmak için sistemin içinde çalışıyorlar. Sorun şu ki; konformist olmak demek, sistemi içten fethetmeye çalışmak demek. Fakat bu yarışın galibi siz değil, ele geçirmeye çalıştığınız sistem olacak. Bir durum içinde uzlaşmaya varmak kötü bir şey değil, lakin bir durum içinde kendinizle uzlaşmak tamamıyla farklı bir şey. Bu gerçekten çok ciddi bir problem. Latin Amerika emperyalist devletlerin büyük bir kolonisiydi. Bildiğiniz gibi, 3. dünya ülkeleri doğal zenginlik bakımından oldukça verimli yerler. Bu ülkelerin çoğu, hem kendi halkına, hem de çöplerde bir lokma ekmek arayan çocuklara yetecek kadar kaynağa sahip. Zenginler tarafından yönetilen ülkeler ya da baskıcı Avrupa hükümetleri 3. dünyaya işe yaramaz mallar satarken, oradaki doğal kaynakları kendi tekellerine alıyorlar.

Eminim, insanlar davranışlarımı ve düşüncelerimi küçümseyecekler ve sözlerimde ikiyüzlülük ve nefret arayacaklar. Ne var ki, benim devrimim insanlarıma olan sevgimden doğuyor, diğerlerine olan nefretimden değil.

Gördüğünüz gibi, Latinlerin çoğu, Amerika’nın kendi ülkelerinde neden olduğun enflasyon sebebiyle burada yaşıyor. Yani, bu insanlar, El Salvador, Guatemala, Kolombiya, Nikaragua, gibi, tabii bu sadece İspanyolca konuşulan yerlerle sınırlı değil, mesela Haiti ve Jamaika da bunların içinde, kukla demokrasilerden kaçıp yeni hayatlar arıyorlar.

Her ne kadar sistem tarafından birbirimize düşman edilsek de, hepimizin davası aynı. Mamafih, biz bunu fark edinceye dek, irademizle hareket etmemizi önleyip, bizi kendine köle yapan sistemden en küçük payı almaya devam edeceğiz. İşte bu yüzden, Küba için ambargonun ne zaman kaldırılacağına dair bir fikrimiz yok, tıpkı Viegues’i vuran bombaların ne zaman dineceğini bilmediğimiz gibi.

Biz Amerikalıların düşüncesi ne biliyor musunuz? Aynen şu: Amerika dışında daha az insan yaşıyor. Onları siktir et gitsin, başlarının çaresine baksınlar. Hayır. Asıl seni sikmeli. Zira onlar sen demek. Sen istediğin kadar saçını sarıya boyat, gözlerine renkli lensler tak, ya da güzel olmak için bir deri bir kemik kal, ya da seni vahşice sömüren insanlardan istediğin kadar elmas al, istediğin kadar pahalı arabalara bin ya da çok güzel kıyafetler giy; sen asla onlar gibi olamayacaksın. Sana sadece değersiz bir köpek gibi bakacaklar. Ben, olmadığım biri gibi davranmaktansa, ne olduğumla gurur duymayı tercih ederim. Kabul edin ya da etmeyin, bizi besleyen şey bu kültür ya da kültürsüzlük.

Ailem ve çocuklarım için daha iyi bir hayat istiyorum. Fakat bu memlekette yaşayan diğer insanların hayatına mâl olmamalı. Beynimize işlenen düşünce şu: eğer sömüreceğimiz bu insanlar olmasaydı, şu anda yaşadığımız standartlara sahip olmazdık. Hayır, bu tamamıyla yanlış.