Etosora - 多分、透明だった僕らは (Tabun, tōmei datta bokura wa) (Thai translation)

Etosora – 多分、透明だった僕らは

Thai translation

Japanese

Original lyrics

多分、透明だった僕らは

「誰にも気付かれないよ、そんな時代です」なんて悲しい事実(こと)、ずっと覚えてる

頭の中は重い荷物

僕がずっと仕舞ってた

ずっと仕舞ってた後悔だ

何千回、何万回も繰り返し泣き臨んだ今日は

あぁ、誰にも気付かれてないような新世界に来てるみたい

「いや、関係ないな」

後悔も仕舞ってひとり来たんだ

この部屋は今更何も無い

この場所はもう何も無いんだ

これでもう自分の事以外は見えないはずだけど

不安なんだ、もう！

「あぁ！」

どうなったっていいんだ

君はまだ多分透明で、ほら

「難しいね」と迷った

ずっとずっと前から

どんな色でもいいんだ

君はまだ無色透明で

いつか見慣れないワンルームで

きっときっと晴れるや

「だから、意味がないんだよ」花びらが舞う教室も

「キリがないんだよ」終わりのない放課後も

キミの前では本当強がってる

「違ってる」間違ってない

本当に簡単じゃなくて

これでもう自分の事以外は見えないはずだけど

不安なんだ、もう

日々が過ぎ去るのは

どうだったっていいんだ

僕はまだ多分透明で、ほら

難しいけど、解った

ずっとずっと前から

どんな音でもいいんだ

君はまだ無色透明で

いつか変わらない街の中で

きっときっと会えるさ

簡単に思えないよずっと

熱っぽいんだあの日からきっと

スポットライトが狂わせたんだよ

型にハマらず次の場所行こうよ

もっと！もっと急かしてよ！

君の音で

だから、

どう歌ったっていいんだ、僕らまだ多分そう二人で！

さぁ！この日をまた歌にして

ずっとずっとこのまま

どんな色でもいいんだ

僕らまだ無色透明で

また新しいワンルームへ

どんな色でも良いんだ

僕ら多分、透明人間

Thai

Translation

多分、透明だった僕らは

"ไม่มีใครเขาสังเกตเห็นหรอก ยุคสมัยมันก็เป็นแบบนี้แหละ"

เรื่องจริงที่แสนเศร้าแบบนั้น ผมจำมันได้แม่นเสมอ

ภายในหัวมีแต่ภาระที่หนักอึ้ง

ที่ผมคอยเก็บซ่อนมันเอาไว้

มันคือความเสียใจภายหลังที่เก็บซ่อนไว้มาตลอด

วันนี้ที่เฝ้าปรารถนาและร้องไห้ซ้ำแล้วซ้ำเล่านับพันนับหมื่นครั้ง

อา ราวกับว่าได้มาถึงโลกใบใหม่ที่ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเห็น

"ไม่สิ ไม่เกี่ยวกันหรอก"

ผมเก็บซ่อนความเสียใจนั้นแล้วมาที่นี่เพียงลำพัง

ห้องนี้ในตอนนี้ไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่แล้ว

สถานที่แห่งนี้ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกต่อไป

ทั้งที่มันควรจะมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากเรื่องของตัวเองแล้วแท้ๆ

แต่กลับรู้สึกกังวลเหลือเกิน ให้ตายสิ!

"อา!"

จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ

เธอน่ะคงยังคงโปร่งใสอยู่สินะ ดูสิ

"มันยากจังนะ" แล้วก็หลงทางไป

เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่นานแสนนานแล้ว

จะเป็นสีอะไรก็ไม่สำคัญหรอก

เธอน่ะยังคงใสบริสุทธิ์ไร้ซึ่งสีสัน

สักวันหนึ่งในห้องเช่าที่ไม่คุ้นตา

ฟ้าจะรวบประจบจนสว่างสดใสอย่างแน่นอน

"เพราะงั้นมันจึงไม่มีความหมายยังไงล่ะ" ทั้งห้องเรียนที่มีกลีบดอกไม้ร่วงหล่น

"มันไม่มีที่สิ้นสุดหรอกนะ" ทั้งช่วงหลังเลิกเรียนที่ไม่มีวันจบสิ้น

ฉันน่ะแสร้งทำเป็นเข้มแข็งต่อหน้าเธอ

"มันไม่ใช่นะ" ฉันไม่ได้ทำผิดพลาดไป

มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยจริงๆ

ทั้งที่มันควรจะมองไม่เห็นสิ่งใดนอกจากเรื่องของตัวเองแล้วแท้ๆ

แต่กลับรู้สึกกังวลเหลือเกิน

ในตอนนี้ ที่วันเวลาค่อยๆ ล่วงเลยผ่านไป

จะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ

ตัวฉันน่ะคงยังคงโปร่งใสอยู่สินะ ดูสิ

แม้มันจะยากแต่ฉันก็เข้าใจแล้ว

เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่นานแสนนานแล้ว

จะเป็นเสียงแบบไหนก็ไม่สำคัญหรอก

เธอน่ะยังคงใสบริสุทธิ์ไร้ซึ่งสีสัน

สักวันหนึ่งท่ามกลางเมืองที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

พวกเราจะได้พบกันใหม่อย่างแน่นอน

ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายเลยสักนิด

คงจะเป็นเพราะความรู้สึกที่ร้อนรุ่มมาตั้งแต่วันนั้นแน่ๆ

แสงสปอตไลท์มันทำให้คลุ้มคลั่งไปหมดแล้วล่ะ

ก้าวออกจากกรอบเดิมๆ แล้วไปสู่สถานที่ต่อไปกันเถอะ

ช่วยเร่งฉันให้มากกว่านี้! มากกว่านี้ที!

ด้วยเสียงของเธอ

เพราะฉะนั้น

จะร้องเพลงแบบไหนก็ช่างมันเถอะ พวกเราน่ะคงยังอยู่ด้วยกันสองคนแบบนี้!

เอาล่ะ! เปลี่ยนวันคืนนี้ให้กลายเป็นบทเพลงอีกครั้ง

ให้เป็นแบบนี้ต่อไปตลอดกาล

จะเป็นสีอะไรก็ไม่สำคัญหรอก

พวกเรายังคงใสบริสุทธิ์ไร้ซึ่งสีสัน

มุ่งหน้าสู่ห้องเช่าแห่งใหม่ที่รออยู่

จะเป็นสีอะไรก็ไม่สำคัญหรอก

พวกเราน่ะ คงจะเป็นมนุษย์ที่ไร้ตัวตน

Comments