Έλα πουλλί μ’ με τ’εμέν, έλα ποδεδίζω σεν,
άστρον ας σον ουρανόν, φέρω και χαρίζω σεν.
Να λελεύ’ ατο την ψη σ’, και το φίλεμαν ντο δις,
αέτς πως εξέρω σεν, αγαπώ και θέλω σεν.
Με τ’εσέν ‘πη λάσκεται, πουλλί μ’ ‘κι νεγκάσκεται,
και το χέρι σ’ ’πη κρατεί, απ’ εσένα παίρ’ ζωή.
Επωδός:
Οϊ νασάν εμέν νασάν, εσύ απαδά κι απάν’,
αψηλόν ψη μ’ και λυγάρ’ λύουμαι το παλληκάρ’.