Ο Μορφωμένος Ηλίθιος
- 1. Δεν γνωρίζω αν ο συγκεκριμένος στίχος αποτελεί άμεση συνέχεια του προηγούμενού του. Στην περίπτωση αυτή η μετάφραση διαμορφώνεται ως: "Τον μορφωμένο ηλίθιο".
Tristana
Σάβ, 21/11/2020 - 22:02
Συμφωνώ πως είναι πολύ ωραίο κομμάτι γι' αυτό και είναι κρίμα που δεν είναι ευρύτερα γνωστό.
Όσον αφορά το νόημα, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω. Θεωρώ πως οι στίχοι έχουν περισσότερο
αφυπνιστικό χαρακτήρα παρά εμπνέουν αισιοδοξία.
Το κομμάτι αφορά εκείνη την ομάδα ανθρώπων που λόγω του υψηλού τους μορφωτικού επιπέδου
καταλήγουν να βλέπουν τον κόσμο κάτω από μια οπτική γωνία καθαρά υλιστική και προσκολλημένη στην ψυχρή λογική, τους καθιερωμένους κανόνες και την πεπατημένη. Οι ίδιοι άνθρωποι συχνά πιστεύουν πως, απλά και μόνο επειδή γνωρίζουν περισσότερα από τους υπόλοιπους, τελικά γνωρίζουν τα πάντα, καταλήγοντας έτσι σκλάβοι της ίδιας τους της γνώσης. Είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν με πεισματική άρνηση οποιαδήποτε ιδέα αντιτίθεται σε όσα έχουν διδαχτεί, στα "χειροπιαστά στοιχεία", τις θετικές επιστήμες κτλ. Αρνούνται να εξερευνήσουν ιδέες που αντιτίθενται στην εδραιωμένη ιδέα τους περί κόσμου, πόσο μάλλον να τις αποδεχτούν. Αρνούνται τον πνευματικό διαφωτισμό και συχνά στρέφονται εναντίον οποιουδήποτε προσπαθεί να τους διαφωτίσει. Όπως, όμως, μας υπέδειξε ο Πλάτωνας με την "αλληγορία του Σπηλαίου", η αλήθεια μπορεί να υπερβαίνει το φαινόμενο και το αισθητό. Το μόνο που χρειάζεται τις περισσότερες φορές για να πλησιάσουμε την "αντικειμενική αλήθεια" είναι απλά και μόνο η αλλαγή της θέσης και της οπτικής μας.
Ο ήρωας του κομματιού βρίσκεται αντιμέτωπος με μία κατάσταση η οποία υπερβαίνει την στείρα του λογική και τις επιστημονικές γνώσεις που αποκόμισε κατά την διάρκεια της ζωής του, εξ ου και βιώνει μια υπαρξιακή κρίση, έναν μικρό θάνατο θα λέγαμε (αν όχι τον θάνατο με την κυριολεκτική του έννοια). Κάτι που για τον φωτισμένο άνθρωπο αποτελεί κάτι το αναμενόμενο, ένα σημείο μετάβασης προς ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γι' αυτόν είναι μια εμπειρία η οποία τον αφυπνίζει μεν, τον παραλύει δε. Η γνώση την οποία θεωρούσε δύναμη αποδεικνύεται τώρα πως υπήρξε περιοριστική για την ψυχική και την πνευματική του εξέλιξη. Καθώς ποτέ δεν πίστευε σε κάτι ανώτερο δεν κατάφερε ούτε την ίδια του την ψυχή να κατανοήσει. Καθώς έχασε την απαραίτητη ισορροπία μεταξύ λογικής και πνεύματος αισθάνεται ανίκανος να αποδεσμευτεί από τον ίδιο του τον εαυτό και όσα για εκείνον είναι γνώριμα και ασφαλή. Οπότε αισθάνεται πως είναι πολύ αργά γι' αυτόν. Γι' αυτό και παρά την ξαφνική του επιθυμία να εξερευνήσει αυτό που γι' αυτόν υπήρξε άγνωστο, να γνωρίσει την αλήθεια και να φτάσει στο απόγειο των ανθρώπινων δυνατοτήτων του, καταλήγει, απαισιόδοξα, με τους στίχους:
"Ο χρόνος θα κυλά
Κι εγώ θα ακολουθώ
Ο χρόνος θα περνά
Μα εγώ θα ακολουθώ"
Ελπίζω οι απόψεις μου να αποτελέσουν τροφή για σκέψη και να σε κάνουν εμβαθύνεις στο κομμάτι ακόμα
περισσότερο.
Eliot1988
Τετ, 07/10/2020 - 13:16
κοιτα εγω εχω παθος με την αστρολογια.. δεν το κανω επαγγελματικα αλλα το κανω για τον ευατο μου... και τι δεν εχω διαβασει πανω σε αυτο το θεμα.. αλλα καταληγω στο συμπερασμα να ανακυκλωνομαι ολη την ωρα με τα ιδια και τα ιδια... νομιζω οτι αυτο μου στερει πολλα πραγματα στην ζωη...
αλλα μπορει να κανω και λαθος... ισα ισα να μου δινει την ικανοτητα να αντιλαμβανομαι καλυτερα τον ευατο μου...
ειμαι σε κριση ταυτοτητας.. πραγματικα δεν ξερω..!
Tristana
Τετ, 07/10/2020 - 21:37
Aν και τέτοιες συζητήσεις είναι προτιμότερο να γίνονται σε προσωπικό επίπεδο, σε ευχαριστώ για την ειλικρίνεια και το θάρρος να εκφράσεις τις προσωπικές σου ανησυχίες δημοσίως. Το εκτιμώ πολύ και σου βγάζω το καπέλο.
Όλοι μας έχουμε διαφορετικές εμπειρίες οπότε κανείς δεν μπορεί να σου δώσει μία σαφή απάντηση σε αυτά που σε
απασχολούν. Όλοι μας έχουμε τις προσωπικές μας πεποιθήσεις και περιορισμούς, πέρα από αυτούς που μας επιβάλλει η ίδια η ανθρώπινη φύση. Συνεπώς, συχνά, το μόνο που μπορούμε να προσφέρουμε ο ένας στον άλλο είναι μια διαφορετική προοπτική των πραγμάτων. Ό,τι πρόκειται, λοιπόν, να εκφράσω εδώ, είναι ορισμένες από τις προσωπικές μου απόψεις επί του θέματος και τίποτα περισσότερο. Μπορείς να τις ακούσεις, μπορείς και να τις προσπεράσεις.
Θα έχεις ήδη καταλάβει πως όσο περισσότερο ένας άνθρωπος προσπαθεί να γνωρίσει τον εαυτό του ως μέρος του σύμπαντος, ασχέτως της οδού μέσω της οποίας επιλέγει να το κάνει, τόσο συχνότερα φτάνει σε κάθε λογής αδιέξοδα. Είναι λογικό και δεν θα έπρεπε να σε προβληματίζει τόσο πολύ γιατί αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της όλης διαδικασίας. Συνήθως η απόλυτη εσωτερική σύγχυση είναι δείγμα μιας επικείμενης μετάβασής μας στο επόμενο επίπεδο ή της τελικής παραίτησης μας από την όλη διαδικασία (αν και θεωρώ πως αυτό είναι σπάνιο).
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους καταλήγουμε σε εσωτερική σύγχυση. Πρώτον, προσπαθώντας να βρούμε απαντήσεις λαμβάνουμε τόσο μεγάλο όγκο πληροφοριών, συχνά αντικρουόμενων μεταξύ τους, που καταλήγουμε σε "analysis paralysis" ή ακόμα και στο λεγόμενο "κάψιμο". Σε μια εποχή όπου η πληροφορία, θεωρητικά, κυκλοφορεί πιο ελεύθερα από κάθε άλλη εποχή, θα ήταν σοφό να προστατεύσεις τον εαυτό σου από την υπερπληροφόρηση ή την παραπληροφόρηση. Μιας και αναφέρθηκες στην αστρολογία, να σου πω πως δεν έχω προσωπικά κανένα πρόβλημα με τον εσωτερισμό ως αντικείμενο μελέτης, θα πρέπει όμως να προσέξεις αν πραγματικά σε βοηθά ή αν αντιθέτως εν αγνοία σου σε μπερδεύει ή σε περιορίζει. Όλοι οι γνωστικοί κλάδοι έχουν να προσφέρουν πράγματα αναλόγως του τί αναζητάς. Καλό θα ήταν, όμως, να μην επηρεάζεσαι υπερβολικά ή να δρας αποκλειστικά κάτω από το πρίσμα αυτών των πεποιθήσεων. Εμπειρικά έχω καταλήξει πως δεν υπάρχει καλύτερη πυξίδα από την ίδια μας την διαίσθηση, την καθαρότητα των προθέσεών μας κι ένα μυαλό που παραμένει διαυγές όση γνώση κι αν κατέχει.
Δεύτερον, κάτι απλό το οποίο πολλές φορές μας διαφεύγει: ο εαυτός μας, οι ανάγκες μας, οι καταστάσεις, τα δεδομένα και ο ίδιος ο κόσμος αλλάζουν διαρκώς. Ακόμα και σε φάσεις που αισθάνεσαι πως έχεις μείνει εντελώς στάσιμος, κάτι μέσα σου και γύρω σου αλλάζει. Συνεπώς, συχνά συνειδητοποιείς πως η "άκρη" την οποία εξαρχής αναζητούσες, έχει εν αγνοία σου και πάλι μετακινηθεί. Μα όσο κι αν αυτή η "άκρη" μοιάζει άπιαστη, η αναζήτησή της ποτέ δεν είναι μάταιη. Όσο ζούμε είμαστε προορισμένοι να αναζητούμε. Μην έχεις υπερβολικές προσδοκίες και απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Δεν είμαστε μηχανές. Χρειαζόμαστε ηρεμία και χρόνο να επεξεργαστούμε κάθε φορά τα νέα δεδομένα και να αποφασίσουμε τί χρειάζεται να κρατήσουμε, να αλλάξουμε ή να πετάξουμε ως άτομα. Αυτός είναι ένας κύκλος που θα επαναληφθεί άπειρες φορές, φέρνοντας σταδιακά όλο και μεγαλύτερη κάθαρση, μέχρι να φτάσουμε σε μια σχετική εσωτερική διαύγεια, γαλήνη και αποδοχή.
Δυστυχώς, δεν φτάνει μία ζωή για να κατανοήσουμε όλα όσα καλούμαστε να κατανοήσουμε. Το εγχείρημα της πλήρους κατανόησης του σύμπαντος εντός κι εκτός μας, υπερβαίνει τόσο πολύ την ανθρώπινη φύση που εκ των πραγμάτων θα επιλυθεί - αν επιλυθεί ποτέ - σε μεγάλο βάθος χρόνου και μέσω προσπάθειας συλλογικής. Προς το παρόν υπάρχουν πράγματα που ο μέσος άνθρωπος δεν είναι αρκετά εξελιγμένος ώστε να συλλάβει ή να αποδεχτεί. Και έχει ιστορικά αποδειχτεί πως ο άνθρωπος αποστρέφεται με πάθος οποιαδήποτε αλήθεια αντιτίθεται σε αυτήν την οποία αντιλαμβάνεται ως δική του. Σκέψου μόνο σε πόσους ιδιοφυείς ή φωτισμένους ανθρώπους κόλλησε η ρετσινιά του "τρελού" ή του "αιρετικού" μόνο και μόνο για να αναγνωριστεί η ορθότητα της σκέψης και των λόγων τους πολλά χρόνια ή ακόμα και αιώνες αργότερα. Όπως είναι καλό να μην απορρίπτουμε τυφλά τίποτα, έτσι είναι και καλό να μην προσκολλόμαστε τυφλά σε τίποτα. Όλα είναι ρευστά και αυτό που πιστεύουμε σήμερα μπορεί να μας φαίνεται εντελώς γελοίο αύριο.
Οπότε, ακόμα κι αν σε προσωπικό επίπεδο προς το παρόν βιώνεις μια φάση υπαρξιακής κρίσης ή μια "μαύρη νύχτα της ψυχής" η συμβουλή που θα είχα να σου δώσω είναι να μην αντισταθείς προσπαθώντας να εκλογικεύσεις τα πάντα. Πολλά πράγματα θα απαντηθούν με το πέρασμα του χρόνου όταν θα είσαι ο ίδιος έτοιμος και ανοιχτός στις απαντήσεις. Κυρίως σε εκείνες που δεν θα σου είναι ευχάριστες ή θα γκρεμίσουν όλα όσα μέχρι σήμερα πιστεύεις σχετικά με τον εαυτό σου και τον περιβάλλοντα κόσμo. Όπως λέει και το γνωστό ρητό: "When the student is ready the teacher will appear.". Μην ξεχνάς να πατάς παύση κατά διαστήματα, να χαλαρώνεις κι απλά να ζεις την ζωή σου έχοντας συναίσθηση των όσων συμβαίνουν γύρω σου και μέσα σου. Δίχως, όμως, να προσπαθείς να τα αναλύσεις. Ζήσε για λίγο όπως ο βράχος που παραδίνεται στο ποτάμι το οποίο περνώντας από πάνω του σταδιακά τον αλλάζει. Θα δεις πως έτσι θα ξεκουράζονται νους και ψυχή, και οι απαντήσεις που πασχίζεις να βρεις θα έρχονται σχεδόν από μόνες τους.
Τέλος, επειδή διακρίνω στα λόγια σου μια σχετική πικρία σχετικά με το παρελθόν, παίρνω το θάρρος να σου υπενθυμίσω πως αν υπάρχει κάτι που με νύχια και με δόντια θα προσπαθήσει να σε κρατήσει πίσω στην ζωή και την εξέλιξή σου είναι αυτό. Δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τις όποιες αποτυχίες, λανθασμένες αντιλήψεις ή παραλείψεις μας. Μα ό,τι έγινε, έγινε και δεν αλλάζει. Κράτα μόνο την εμπειρία και την γνώση που αποκόμισες και αντιμετώπισε διαφορετικά το παρόν σου αν θέλεις να έχεις ένα μέλλον το οποίο δεν θα μοιάζει με απομίμηση του παρελθόντος σου.
Λυπάμαι αν σε κούρασα, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι εκ φύσεως τεράστιο.
Σου εύχομαι πραγματικά ό,τι καλύτερο όσον αφορά την εσωτερική σου αναζήτηση.
Tristana
Σάβ, 21/11/2020 - 22:24
Καλησπέρα, Ηλία.
Καταρχήν να σου πω πως έχουν γίνει ορισμένες απαραίτητες διορθώσεις στην μετάφραση. Το σχόλιο μου πάνω στο κομμάτι γίνεται δημόσια σε περίπτωση που ίσως βοηθήσει και κάποιον άλλον στην καλύτερη κατανόηση του νοήματος ή θα ήθελε και κάποιο άλλο μέλος να συμμετάσχει στην ανάλυση του κομματιού.
Πιθανότατα έχεις παρατηρήσει πως οι στίχοι ενός κομματιού το οποίο φέρει και προσπαθεί να μεταφέρει
κάποιο βαθύτερο νόημα, συνήθως μπορούν να αναγνωστούν σε περισσότερα επίπεδα του ενός. Επίσης,
πιστεύω πως όσοι ασχολούνται με την συγγραφή στίχων θα συμφωνήσουν πως, τις περισσότερες φορές ο στιχουργός μιλάει στον εαυτό του για τον εαυτό του. Το ότι οι ανησυχίες ενός ανθρώπου τυχαίνει να αντικατοπτρίζουν ή να ταυτίζονται με τις ανησυχίες πολλών άλλων, δεν σημαίνει πως ο στιχουργός γράφει απαραιτήτως απευθυνόμενος σε κάποιο κοινό. Εκτός, λοιπόν, και αν το θέμα, αφορά κάτι πολύ έξω από τον στιχουργό (ένα ιστορικό γεγονός το οποίο δεν είχε καμία επίπτωση στην ζωή του ή κάποιο μυθολογικό θέμα, για παράδειγμα) σχεδόν όλα τα κομμάτια μπορούν να διαβαστούν σε προσωπικό επίπεδο.
Διαβάζοντας την βιογραφία του Harris είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα πραγματικά ανήσυχο πνεύμα το οποίο δεν φοβάται να πειραματιστεί, να ρισκάρει και να δουλέψει. Ιδιαίτερα όσον αφορά τους στόχους και τον επαγγελματικό του προσανατολισμό, άλλαξε αρκετές φορές κατεύθυνση πριν καταλήξει να αφιερωθεί στην μουσική. Ακόμα και στον τομέα αυτό, όμως, δεν αρκέστηκε στο να παίζει το μπάσο του και να κάνει back vocals ή να γράφει κανένα στίχο εδώ κι εκεί. Διεύρυνε τους ορίζοντές του και έμαθε καινούργια πράγματα εξ ου και είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με πλήθος καλλιτεχνών εκτός των Maiden. Σημαντικότατο θεωρώ και το γεγονός πως μπορεί να τελείωσε κολλέγιο αλλά όσον αφορά τα πράγματα στα οποία αφιερώθηκε και τελικά έλαμψε υπήρξε αυτοδίδακτος. Ακόμα και στο μπάσο. Αυτό λέει πάρα πολλά και σχετίζεται με την προηγούμενη ανάλυση που έκανα στο συγκεκριμένο κομμάτι. Επίσης, η πίστη που επέδειξε στην περίπτωση των Maiden υπήρξε καθοριστική. Δεν δημιούργησε απλά ένα συγκρότημα. Πίστεψε στο δημιούργημά του και δεν το εγκατέλειψε στα δύσκολα ούτε φοβήθηκε τις αλλαγές. Εν ολίγοις, δεν έγινε αυτό που είναι σήμερα τυχαία. Το κέρδισε. Όχι μόνο με το ταλέντο του, αυτό το διαθέτουν πολλοί, όμως από μόνο του δεν αρκεί.
Ας επανέλθουμε στο κομμάτι τώρα. O Dave Murray έχει δηλώσει στο Maidenfans.com πως:
Τhe song, at its core, is " about us - people. Actually, we all are a bit educated fools. It's about self-analysis and going deeper into the meaning of things. This song has got all those tempo changes that only Maiden can do. Other bands try that too but they can't do it like Maden can."
Ενώ στο βιβλίο του Mick Wall "Iron Maiden: Run to the Hills, the Authorised Biography" ο Steve Harris σχολιάζει:
"The Educated Fool" is about "growing older and everyone expecting you to be wiser but somehow the older you get and the more you know, the less you have the answers for any of it."
Eφόσον ζήτησες την προσωπική μου άποψη, όμως, ξεκινώ λέγοντας πως ο ίδιος ο τίτλος αποτελεί σχήμα οξύμωρο. Μορφωμένος και ηλίθιος/αδαής/αμόρφωτος, συνήθως δεν πάνε μαζί. Συνήθως...
Οπότε βρίσκω τον τίτλο από μόνο του εξαιρετικό.
Ο Harris θεωρητικά έγραψε το κομμάτι όταν ήταν περίπου στα 42 του και είχε σχετικά πρόσφατα χάσει τον πατέρα του.
Η περίοδος αυτή της ζωής του αντικατοπτρίζεται νομίζω ξεκάθαρα στους στίχους. Η δεκαετία των σαράντα είναι καθοριστική στην ζωή κάθε ανθρώπου και η "κρίση της μέσης ηλικίας" που ίσως έχεις ακούσει δεν αποτελεί κανένα μύθο. Έρχεται για όλους και όλους τους βρίσκει απροετοίμαστους:
"I'm an educated fool
So I don't know what it is I'm supposed to do
About this awkward situation
That's been forced down right upon me"
Βρίσκεσαι ουσιαστικά στο μέσον της ζωής σου και είσαι αναγκασμένος να κάνεις έναν εφ' όλης της ύλης απολογισμό πριν συνεχίσεις παρακάτω. Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε εδώ αλλά δεν θα ήθελα να κουράσω οπότε θα περιοριστώ να πω πως, οι περισσότεροι καταλήγουν είτε πως πέταξαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους είτε πως μπορούσαν να έχουν επιτύχει πολύ περισσότερα από όσα έχουν επιτύχει μέχρι αυτή την στιγμή σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής τους. Ο άνθρωπος είναι συνήθως ανικανοποίητος ούτως ή άλλως. Πιστεύω πως ακόμα κι αν κάποιος διαθέτει όλη την ακαδημαϊκή μόρφωση του κόσμου, δεν θα μπορούσε αυτή να τον βοηθήσει να ξεπεράσει μια τέτοια υπαρξιακή κρίση και προφανώς ο Harris συμφωνεί με την άποψη αυτή.
"As I'm walking down into
on my own into the valley of life
Got a lifetime of experience
yeah I've got so much to give"
Oι στίχοι εδώ, για κάποιο λόγο, μου θύμισαν έντονα τον ψαλμό 23:4:
"Even though I walk through
the valley of the shadow of death,
I will fear no evil, for You are with me;
Your rod and Your staff, they comfort me."
Ο Harris, ήταν ήδη επιτυχημένος και είχε φτάσει σε μια ηλικία όπου οι περισσότεροι θα έλεγαν "καλά τα πήγα, ώρα να αράξω και να απολαύσω την άλλη μισή ζωή που μου απομένει". Επίσης, όλοι περιμένουν από εσένα να είσαι πλέον πιο ώριμος και κατασταλαγμένος, όπως δήλωσε πολύ εύστοχα και ο ίδιος. Το να αρχίσεις ή να συνεχίζεις να "ψάχνεσαι" σε μια τέτοια ηλικία θεωρείται συχνά περιττό εώς και παρεξηγήσιμο από πολλούς. Ο Harris, όμως, κοιτάζοντας βαθύτερα καταρχήν αναγνωρίζει το γεγονός πως όσο περισσότερο μεγαλώνουμε τόσο συνειδητοποιούμε πως ουσιαστικά ο κάθε άνθρωπος πορεύεται μόνος αλλά και πως ίσως είναι η πρώτη φορά στην ζωή του που έχει πραγματικά να δώσει πράγματα. Επίσης, πλέον είναι ικανός να αντιληφθεί την αξία της ίδιας της ζωής. Οπότε, ποιος ο λόγος απλά να αράξει και να επαναπαυθεί ή να συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια "συνταγή" η οποία τον οδήγησε στην επιτυχία όπως θα έκαναν οι περισσότεροι;
"Open the page at chapter one
Could this just be that life's just begun
Forever within your darker thoughts
Reflecting on everything you've been taught"
Κάτι που πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν αρχικά είναι πως η κρίση της μέσης ηλικίας ή η μετάβαση στην ωριμότητα, αποτελεί επανεκτίμηση και επανεκκίνηση της ζωής ενός ανθρώπου. Είναι η στιγμή που βάζεις κάτω από το μικροσκόπιο και φιλτράρεις όλα όσα έχεις διδαχτεί από την αρχή της ζωής σου ("Open the page at chapter one"), με σκοπό να καταλάβεις τί έχει πραγματικά αξία, τί κρατάς και τί πρέπει να πετάξεις. Φυσικά, δεν πρόκειται για ευχάριστη διαδικασία καθώς υποχρεούσαι να αμφισβητήσεις τα πάντα, να τα γκρεμίσεις και να τα ξαναχτίσεις μέσα σου ή να τα αφήσεις πίσω. Το αποτέλεσμα εξαρτάται από την ωριμότητα την οποία ένα άτομο έχει ήδη καταφέρει να κατακτήσει. Η εσωτερική σύγχυση, παρόλα αυτά, είναι δεδομένη.
Ο Harris δεν φαίνεται εδώ ιδιαίτερα αρνητικός, απλά λίγο σαστισμένος.
Πολύ εύστοχα αναρωτιέται: "Could this just be that life's just begun?". Η όλη εμπειρία είναι ψυχικά επίπονη και προσομοιάζει την αναγέννηση του ατόμου εκ των έσω, αν καταλαβαίνεις τί εννοώ. Οπότε μοιάζει λες και η ζωή ξεκινά από την αρχή κατά κάποιο τρόπο.
"Forever within your darker thoughts
Reflecting on everything you've been taught":
Όπως είπαμε, ούτε ευχάριστη ούτε σύντομη είναι η διαδικασία αυτή. Μοιάζει πραγματικά με βαθιά κατάθλιψη η οποία μπορεί να διαρκέσει ακόμα και χρόνια. Και αν δεν καταλάβεις σε τί αποσκοπεί μπορεί να γίνει και μόνιμη. Ο Harris δηλώνει εξαρχής πως δεν γνωρίζει περί τίνος πρόκειται ακριβώς. Ως μια εμπειρία πρωτόγνωρη γι' αυτόν, είναι λογικό να αναρωτιέται αναφορικά με την διάρκεια της φάσης την οποία περνά. Μήπως η ζωή του από εδώ και πέρα θα είναι απλά μια ατέλειωτη ενδοσκόπηση η οποία θα τον κρατά μονίμως θλιμμένο και μπερδεμένο;
"Never felt this way before
Seems that somebody's just opened the door
To the book of life... or is it death?
Is there ever any way out"
Συνεχίζοντας πάνω στο ίδιο θέμα, θέτει το ερώτημα που απασχολεί σχεδόν όλους τους ανθρώπους που περνούν αυτό το στάδιο: "Βρίσκομαι πλέον πιο κοντά στην ζωή ή στον θάνατο;". Ο μέσος άνθρωπος, όσο είναι ακόμα νέος, πλανάται οικτρά νομίζοντας πως κατά κάποιο τρόπο είναι "αθάνατος". Λίγο - πολύ θεωρεί πως έχει όλο τον χρόνο μπροστά του γι' αυτό και συνήθως τον αφήνει να περνά ανεκμετάλλευτος. Μόνο κάποια προσωπική απώλεια ή ένα γεγονός το οποίο θέτει σε κίνδυνο την ζωή του του υπενθυμίζει πως ο χρόνος του πάνω στην Γη είναι όχι μόνο αβέβαιος αλλά και περιορισμένος. Γι' αυτό και πολλοί άνθρωποι πραγματικά μεταμορφώνονται και δραστηριοποιούνται απίστευτα έπειτα από ένα ανάλογο γεγονός.
Ο Harris, εδώ συνειδητοποιεί την προσωρινή και εύθραυστη φύση της ίδιας του της ύπαρξης. Αναρωτιέται, λοιπόν, αν η εμπειρία την οποία βιώνει αυτή τη στιγμή τον προετοιμάζει ουσιαστικά για την πραγματική ζωή ή απλά για τον θάνατό του. Και όπως κάθε άνθρωπος, έτσι κι αυτός ρωτά αν υπάρχει άραγε κάποια διαφυγή από το οριστικό και αμετάκλητο τέλος ή ίσως κάποιου είδους μεταθανάτια ζωή. Ίσως αναρωτιέται, επιπλέον, αν άραγε τελειώνει κάποτε όλη αυτή η εσωτερική αναζήτηση. Φυσικά, η ακαδημαϊκή γνώση και πάλι δεν τον βοηθά και πολύ να καταλήξει σε απαντήσεις.
"Someone's looking down on me
to the very inner core of my soul
They won't tell me what they see
But I really want to know"
Ο ήρωας του κομματιού και κατ' επέκτασιν ο ίδιος ο Harris αισθάνεται ως οντότητα, ίσως για πρώτη φορά, σαν ένα μικρόβιο κάτω από το μικροσκόπιο. Τίποτα, είτε καλό είτε κακό, δεν διαφεύγει της ματιάς του παρατηρητή. Ποιος όμως είναι ο παρατηρητής; Ο ανώτερός του εαυτός, μια ανώτερη δύναμη, ο Θεός, οι εξωγήινοι; Κανείς μας δεν ξέρει με σιγουριά, ούτε κι αυτός. Η παραδοχή της άγνοιάς μας όχι μόνο όσον αφορά τις δυνάμεις οι οποίες υπερβαίνουν την ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και της ίδιας της βαθύτερης φύσης του ανθρώπου, είναι απόδειξη βαθιάς σκέψης και ωριμότητας η οποία συνήθως απουσιάζει κατά τα πρώτα στάδια της ζωής μας. Όσο μεγαλώνουμε θα έπρεπε λογικά να μαθαίνουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας και το σύμπαν γενικότερα. Περιέργως, συνήθως συμβαίνει το αντίστροφο. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος καταλήγει με όλο περισσότερα και πιο φλέγοντα ερωτήματα αλλά και με μια αυξανόμενη δίψα να πάρει απαντήσεις καθώς ο χρόνος μετρά διαρκώς αντίστροφα εις βάρος του.
"I want to live my life on my own
I want to lift the unturned stone
I want to walk right into the fire
I want to live out all my desires
I want to go and see the fire burn
I want to see and feel my world turn
I want to know what more there's to learn
I want to pass the point of no return"
Όσα κι αν έχει ζήσει κανείς, όσα κι αν έχει μάθει, όσο μεγάλος κι αν είναι, πάντα θα υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν πρόλαβε να βιώσει. Η ζωή ενός ανθρώπου είναι ουσιαστικά εξαιρετικά σύντομη γι' αυτό και ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά - αν όχι το πολυτιμότερο - είναι ο χρόνος. Ο άνθρωπος ο οποίος περνά μια πραγματική υπαρξιακή κρίση είναι αναπόφευκτο να οδηγηθεί στην συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος και στην βαθιά θλίψη που την ακολουθεί. Όμως, ο Harris, συνειδητοποιεί ταυτόχρονα και την ακόρεστη δίψα του για ζωή είτε πάνω στη Γη είτε πέρα από αυτή. Μια ζωή όπως την θέλει ο ίδιος, πέρα από τα συνήθη όρια και πέρα από κάθε περιορισμό. Και παρόλο που ο ίδιος έχει ήδη ζήσει μια πολύ πλούσια σε εμπειρίες ζωή, δεν παύει να επιθυμεί να αποζητά περισσότερα.
Συνεχίζει:
"Do you really wanna be
Just another one statistic or feel
That you really should aspire
That you really do deserve more
Do you ever really fell
That you have so much potential inside
What you really have to give
Could be realized so much more"
Η ζωή μας ουσιαστικά αποτελεί άμεση συνάρτηση των αντιλήψεων που έχουμε σχετικά με τους ίδιους μας τους εαυτούς και την δύναμη που διαθέτουμε μέσα μας. Σκέψου απλά όλους εκείνους τους ανθρώπους οι οποίοι κατάφεραν εκείνα που όλοι οι υπόλοιποι θεωρούσαν αδύνατα μέχρι αυτοί να αποδείξουν πως ήταν πέρα για πέρα δυνατά. Ο άνθρωπος ο οποίος έχει όραμα και πιστεύει στον εαυτό του μπορεί να πραγματοποιήσει σχεδόν ο,τιδήποτε βάλει στο μυαλό του ή να συμβάλλει στην επίτευξη ενός πραγματικά μεγάλου σκοπού. Πολλές φορές πηγαίνοντας κόντρα στην κοινή λογική, στους ίδιους του τους φόβους και τις αναστολές, στις απόψεις των άλλων ανθρώπων, στην θεμελιωμένη αντίληψη και γνώση περί της λειτουργίας του κόσμου. Με λίγα λόγια, αυτός που βάζει όρια στον άνθρωπο είναι ουσιαστικά τις περισσότερες φορές ο ίδιος ο άνθρωπος. Οπότε ο ίδιος μπορεί και να τα ξεπεράσει.
"I want to go and see the fire burn
I want to see and feel my world turn
I want to know what more there's to learn
I want to pass the point of no return"
Ο ήρωας/Harris δεν αρκείται πλέον στην άνεση και την σιγουριά. Θέλει να ζήσει όλα όσα δεν είχε την ευκαιρία να ζήσει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως ό,τι γνώριζε με βεβαιότητα, ό,τι κατάφερε, ως σήμερα, θα πάψει να ισχύει ή να υπάρχει. Η δήλωσή του αυτή πραγματικά θεωρώ πως είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία των στίχων καθώς μία από τις μεγαλύτερες παγίδες της ζωής είναι το να παραμένει κάποιος στα ίδια (όσο όμορφα κι αν είναι) μόνο και μόνο επειδή του προσφέρουν μια επίπλαστη αίσθηση ασφάλειας, φυλακίζοντας ουσιαστικά ο ίδιος τον εαυτό του σε μια φυλακή που έφτιαξε με τα ίδια του τα χέρια. Η εξέλιξη, όμως, δεν έρχεται ποτέ μέσω της στασιμότητας. Ο στιχουργός έχει αποδείξει μέσω της ίδιας του της ζωής, πως το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Επίσης, για ένα ανήσυχο πνεύμα, η στασιμότητα αποτελεί πραγματικό μαρτύριο.
"I want to feel what life's like respond
I want to meet my father beyond
I want to walk right into the light
I want to feel no fear but delight"
Εδώ πιθανότατα αναφέρεται στην εξάλειψη του φόβου του θανάτου η οποία έρχεται μέσω της πνευματικής εξέλιξης σε συνδυασμό με μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες. Με λίγα λόγια, ο άνθρωπος που δεν φοβάται να πεθάνει είναι εκείνος που πρόλαβε να ζήσει στο έπακρο. Ο θάνατος για ένα τέτοιο άτομο αποτελεί απλά την μετάβαση στο επόμενο στάδιο ύπαρξης. Ο Harris θέλει να φτάσει στο σημείο να πεθάνει ευτυχισμένος αλλά και να είναι ευτυχισμένος που θα πεθάνει. Εδώ, επίσης, κάνει πιθανότατα μια σύντομη αναφορά στον εκλιπόντα πατέρα του και στην επιθυμία του να τον ξανασυναντήσει στην μετά θάνατον ζωή ή στην επιθυμία του να συναντηθεί με τον πραγματικό του δημιουργό. Είναι φανερό πως η υπαρξιακή κρίση την οποία οι περισσότεροι θα θεωρούσαν κατάρα, στην περίπτωση του Harris απλά λειτουργεί αφυπνιστικά σε κάθε επίπεδο. Δεν γνωρίζω τις θρησκευτικές του αντιλήψεις, αν υπάρχουν, αλλά μέσω των στίχων φαίνεται πως έχει σαφώς πνευματικές ανησυχίες ως άτομο.
"Time will flow
And I will follow
Time will go
But I will follow"
Ο χρόνος θα συνεχίσει ασταμάτητα να κυλά (με την λέξη flow να δίνει έμφαση στο πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος) όπως η άμμος στην κλεψύδρα, μέχρι ο ήρωας να φτάσει στο τέλος της επίγειας ζωής του. Πλέον το έχει συνειδητοποιήσει και κατά κάποιο τρόπο το έχει ίσως αποδεχτεί. Και φτάνουμε στους δύο τελευταίους στίχους οι οποίοι για εμένα, όπως σου προανέφερα σε προηγούμενό μου σχόλιο, θεωρώ πως εκφράζουν απογοήτευση, την επιστροφή στην ρεαλιστική διάσταση των πραγμάτων. Η πνευματική/ονειρική διάσταση συγκρούεται με εκείνη της ωμής πραγματικότητας και φυσικά η πραγματικότητα είναι δύσκολο να υπερνικηθεί. Ο ήρωας μπορεί να ονειρεύεται και να λαχταρά όσο θέλει, μα πρακτικά είναι αδύνατον να προλάβει να πραγματοποιήσει όλες του τις επιθυμίες, να ξεπεράσει όλα τα όρια, να ανακαλύψει και να βιώσει όλα αυτά τα υπέροχα που οραματίζεται. Ο εαυτός του, το περιβάλλον του, οι υποχρεώσεις του, οι επιταγές της κοινωνίας, οι αντιλήψεις τις οποίες έχει ενστερνιστεί τόσο βαθιά που δεν θα μπορέσει ποτέ να αποβάλλει... Όλα αυτά και άλλα τόσα, θα του σταθούν εμπόδιο και δυστυχώς, ως "μορφωμένος ηλίθιος" το ξέρει ήδη. Θα καταλήξει να ρίξει και πάλι νερό στο κρασί του, να συμμορφωθεί και να συμβιβαστεί με ορισμένα πράγματα. Και παρόλο που οι στίχοι αυτοί έρχονται σε αντίθεση με τον γενικότερο δυναμισμό και το θετικό πνεύμα του κομματιού, προσωπικά εκτιμώ πολύ την ύπαρξή τους. Αποδεικνύουν πως ο Harris ως στιχουργός δεν θεωρεί τον εαυτό του κανένα μυθικό πλάσμα που θα καταφέρει τα πάντα από εδώ και πέρα απλά και μόνο επειδή αφυπνίστηκε ή επειδή πέτυχε ορισμένα πράγματα στη ζωή του. Δεν είναι ένας ανόητος ονειροπόλος που ζει απλά μέσα στο κεφάλι του και πουλάει στο κοινό του μονόκερους και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Είναι απλά ένας άνθρωπος, όπως όλοι, και γνωρίζει πολύ καλά τις δυνατότητες αλλά πάνω από όλα τους περιορισμούς που εμπεριέχει αυτό.
Eliot1988
Σάβ, 21/11/2020 - 23:16
Εισαι απιστευτη! τι εχεις σπουδασει?!
εγω ενα λυκειο εχω βγαλει....! αλλα αυτος ο ανθρωπος με εχει εμπνευσει στο επακρο...
θα μπορουσαμε να κατσουμε να μιλαμε με τις ωρες για αυτον τον ανθρωπο και για ολα τα κομματια των maiden που εχω πολλες αποριες και μου αρεσει η αναλυση τους!
Αραγε αυτος ο ανθρωπος ειναι μυθος και θρυλος εν ζωη! λιγοι το εχουν καταφερει αυτο...
υπαρχουν τοσα αλλα κομματια των maiden που θα ηθελα να συζητησουμε πραγματικα...
αλλα και στο μικρο δικο του συγκροτημα που μεταφρασες κομματια Steve Harris αυτος τους εχει γραψει τους στιχους... δεν ειναι πραγματικα εκπληκτικοι?
οταν λες οτι εχει σπουδασει τι εχει σπουδασει ο harris? ειναι πραγματικα μορφωμενος? οταν λες οτι ειναι αυτοδιδακτος εννοεις στο μπασο?
Eliot1988
Σάβ, 21/11/2020 - 23:52
τον να φυγεις απο την ζωη πληρης και γεματος και να εισαι ετοιμος για αυτο νομιζω οτι φυσιολογικο ετσι πρεπει να ειναι...
δεδομενου οτι δεν θα ζησουμε για παντα....
Tristana
Κυρ, 22/11/2020 - 01:17
Δεν σου είπα πως η ανάλυση κειμένου ήταν από τα αγαπημένα μου μαθήματα;
Το κάναμε από το γυμνάσιο το μάθημα αυτό, οπότε δεν υπάρχουν δικαιολογίες.
Σε πειράζω, φυσικά. :)
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια, να είσαι καλά.
Έχει σπουδάσει αρχιτεκτονικό σχέδιο σε δημόσιο κολλέγιο του Λονδίνου. Καμία σχέση με μουσική
αλλά δεν του χρειαζόταν κιόλας όπως φαίνεται από την μετέπειτα πορεία του. Βασικά από όσο γνωρίζω
ήθελε αρχικά να γίνει drummer αλλά δεν υπήρχε αρκετός χώρος στο σπίτι όπου ζούσε οπότε στράφηκε στο
μπάσο στο οποίο είναι εντελώς αυτοδίδακτος. Καλύτερα, γιατί δεν το "έχει" και πολύ με τα κρουστά όπως αποδείχτηκε ενώ, αντίθετα, άρχισε να παίζει μπάσο σε συγκρότημα μόλις δέκα μήνες αφότου άρχισε να μαθαίνει. Κάτι άλλο στο οποίο είναι αυτοδίδακτος είναι η σκηνοθεσία και ψηφιακή επεξεργασία πολλών από τα videos του συγκροτήματος, κυρίως εκείνα των ζωντανών τους εμφανίσεων. Παίζει, επίσης, αρμόνιο και συνθεσάιζερ και ασχολείται με την σύνθεση, τη μουσική παραγωγή και μείξη μουσικών albums όχι μόνο των Maiden (από το "Fear of the Dark" και μετά, αυτός έχει αναλάβει την δουλειά αυτή) αλλά και πολλών άλλων καλλιτεχνών και συγκροτημάτων. Δεν γνωρίζω, όμως, αν στα τελευταία υπήρξε αυτοδίδακτος ή όχι. Βάλε μέσα σε όλα αυτά, τη στιχουργική, τα back vocals και το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο. A, το ότι έχει σχεδιάσει το πρώτο επίσημο logo των Maiden, το ανέφερα;
Αλλά, εντάξει, είχε ήδη διδαχτεί σχέδιο οπότε μάλλον δεν πιάνεται...
Πάντως να ξέρεις πως αυτό συμβαίνει με πολλά μέλη συγκροτημάτων, το να είναι πολυτάλαντοι. Πιστεύω
πως ένας καλλιτέχνης είναι πάνω από όλα εραστής της τέχνης οπότε συνήθως έχει την ανάγκη να πειραματιστεί
σε περισσότερους από έναν τομέα της.
Eννοείς τους British Lion? Φυσικά και τους θυμάμαι. Μου άρεσε πολύ το κομμάτι τους "Judas" όπως και το γεγονός πως ο Harris γράφει διαφορετικά γι' αυτούς σε σχέση με τα κομμάτια που γράφει για τους Μaiden. Toυλάχιστον στα κομμάτια τα οποία ήδη έχω ακούσει.
Μακάρι να είχαμε χρόνο να αναλύαμε όλα τους τα κομμάτια αλλά αυτό είναι από δύσκολο έως αδύνατον.
Οπότε, βλέπουμε.
Eliot1988
Δευ, 13/12/2021 - 15:32
Οι στίχοι είναι οι σκέψεις και οι σκέψεις του Χάρις για τη ζωή. Σύμφωνα με τον ίδιο, ασχολούνται με το πώς μεγάλωσε ενώ είχε μάθει τόσα πολλά σε όλη του τη ζωή, συνειδητοποίησε ότι είχε τις απαντήσεις σε όλα και λιγότερες θεμελιώδεις ερωτήσεις από ό,τι νόμιζε όταν ήταν νέος. Επίσης, δήλωσε ότι οι στίχοι αφορούν και το βάρος της ευθύνης που ένιωθε για την σκηνοθεσία της στην οποία οδηγούσε το συγκρότημα, την οποία επωμίστηκε οικειοθελώς, αλλά το υπόλοιπο συγκρότημα είχε συνηθίσει να το αφήνει εξ ολοκλήρου πάνω του. Τέλος, όπως δήλωσε, ο θάνατος του πατέρα του, που αναφέρεται στους στίχους, τον έκανε να νιώθει πιο δυνατός από ποτέ πόσοι άνθρωποι εξαρτώνται από τις αποφάσεις του. Το αναφερόμενο «βιβλίο των νεκρών» αναφέρεται στο βιβλίο των νεκρών των Αιγυπτίων, «Reu Nu Pert Em Hru» («Επιστρέφοντας την ημέρα»), που αποτελούνταν από επικλήσεις, προσευχές και μαγεία και το οποίο τους συνόδευε νεκρούς κατά την ταφή τους. .
https://www.ebooks4greeks.gr/%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9...
All translations submitted by me, are done by me @Τristana, for LyricsTranslate.com, except stated otherwise.
Use them only when you give credit.
All translations are protected by copyright law. Copyright is a form of intellectual property, applicable to any expressed representation of a creative work. Copying and publishing on other websites or in other media, is not allowed without a written permission of the author.