Quand vous serez bien vieille

Quand vous serez bien vieille,

　　　　　　　　au soir, à la chandelle,

Assise auprès du feu, dévidant et filant,

Direz, chantant mes vers, en vous émerveillant :

Ronsard me célébrait du temps que j’étais belle.

Lors, vous n’aurez servante oyant telle nouvelle,

Déjà sous le labeur à demi sommeillant,

Qui au bruit de mon nom ne s’aille réveillant,

Bénissant votre nom de louange immortelle.

Je serai sous la terre et fantôme sans os :

Par les ombres myrteux je prendrai mon repos :

Vous serez au foyer une vieille accroupie,

Regrettant mon amour et votre fier dédain.

Vivez, si m’en croyez, n’attendez à demain :

Cueillez dès aujourd’hui les roses de la vie.

Vertaling

Wanneer ge oud zult zijn

Wanneer ge oud zult zijn, en kaarsevlammen beven,

Als 's avonds, bij het vuur, ge 't spinnewiel doet gaan,

Zal, als ge 't zingt, mijn vers u nog verbaasd doen staan:

‘Ronsard heeft in mijn jeugd mijn schoonheid hoog verheven.’

Geen van uw dienaressen, als ze dit beleven,

Half slapend na het werk in huis en hof gedaan,

Die, als mijn naam zo klinkt, het oog niet op zal slaan

En prijzen zal uw naam, die eeuwig voort zal leven.

Ik lig dan in mijn graf, als lichaamloze geest

Vind ik in 't schimmenrijk de rust die mij geneest;

Gij zult, een oude vrouw, u naar wat warmte bukken,

In treurnis om mijn liefde, trots door u versmaad.

Geloof me, leef toch nu, want morgen is te laat:

Laat ons vandaag de dag de roos des levens plukken!

Pierre de Ronsard: Top 3

1.	Mignonne allons voir si la rose
2.	Quand vous serez bien vieille
3.	Comme on voit sur la branche

Gegeven reacties