• Tolis Voskopoulos

    Την πόρτα μου χτυπούν οι αναμνήσεις

Share
Font Size
Την πόρτα μου χτυπούν οι αναμνήσεις
και την καρδιά μου σκίζουνε θαρρώ,
το ξέρω πως ξανά δε θα γυρίσεις
κι οι εφιάλτες στήνουνε χορό.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
Ας ερχόσουνα για λίγο
και μετά μέσα στη μπόρα
ας γινόσουν κεραυνός.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
 
Οι νύχτες μου κυλάνε μέσ' το ψέμα
μα στην καρδιά μου λέω πως θα 'ρθείς,
αλλά ξυπνώ με χείλη ματωμένα
γιατί το ξέρω πως ποτέ δε θα φανείς.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
Ας ερχόσουνα για λίγο
και μετά μέσα στη μπόρα
ας γινόσουν κεραυνός.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
Ας ερχόσουνα για λίγο
και μετά μέσα στη μπόρα
ας γινόσουν κεραυνός.
 
Πώς να ζήσω δίχως ήλιο,
με φοβίζουν τα σκοτάδια,
με τρομάζει κι ο καιρός.
 

 

Comments