ترکی استانبولی translation

1960'ların sonlarında (1967-1969) yazılmış olan bu şarkının muhatabı - santral görevlisi Lusya'dır... Visotski ve Fransız eşi Marina Vladi evlilikleri boyunca uzun süre aynı şehirde, hatta aynı ülkede bile olamamışlardır.
Marina Vladi'nin kitabından:
...
İlk kavgamızdan sonra bavullarımı toplayıp Moskova'dan ayrılmıştım, çünkü içki ile uzun süredir başın beladaydı ve bu beni yormuştu. Sana bir not bırakmıştım: - "Beni arama!". Bu tabi inandırıcı değildi. İşime döndüm, belki de olan biten her şeye katlanabilmek için bu bir ilaçtı benim için; yine iş için Roma'da iken otelin kuaförüne telefon geldi, uluslararası telefonum olduğu söylendi, önce çocuklar geldi aklıma, ama "Moskova arıyor, Visotski" dediklerinde, sadece bir "Alo" diyebildim ve sesini duydum.
-Sonunda... Sonunda seni bulabildim, şükürler olsun. Sağ olun santraldeki kızlar, sizin sayenizde eşimi buldum. Şimdi, tamam, dinle, sana ihtiyacım var, geri dönmelisin; değil mi kızlar, doğru söylüyorum değil mi. Siz de söyleyin...
Ve birilerinin kikirdemesini duyuyorum hatta... Sen devam ediyorsun...
-Anlatsanıza ona, onu bulabilmek için neler yaptığınızı.
Onları beklemeden devam ediyorsun...
-Roma'daki tüm otelleri aradık, sonunda kaldığın oteli bulduk, ama odanda değildin, kuaförde olduğunu söylediler, birkaç tanesini aradık ve sonunda işte bulduk seni!
Sesinin tonundan pek de iyi olmadığını anlıyorum ve şüphelerimi olduğu gibi söylüyorum sana. Tam seni geri çevirmek üzereyken santraldeki kızın sesi: "Merak etmeyin, o bir kaç gündür sürekli size ulaşmaya çalıştı, artık içmiyor, o kadar mutlu ki içkiyi bıraktıktan sonra!"
Biz ona çok şey borçluyuz, ayrı kaldığımız onca süre boyunca, o olmasaydı hep mektup bekliyor olacaktık birbirimizden. Ya da saatlerce telefon bağlanmasını bekleyecektik bir ümitle, bunun ihtimali çok az da olsa.
O kız kaç sefer ben sinir küpü olup bağırmaya başlayınca sakinleştirdi beni - "Sakin olun, o kadar da ciddi bir mesele değil, sizi 1 saat sonra tekrar bağlayacağım". Uluslararası telefon görüşmelerinin kontrolörü olarak kaç defa senin monologlarını kesti tam zamanında: "Hatlar kesiliyor, yarın tekrar arayacağız, belki kendimizi daha iyi bile hissedebiliriz...". Kaç kez seni aradığımda ülkenin unutulmuş bir diyarında, o iyi kalpli arkadaşımız sayesinde sana ulaşabildim. En önemlisi , beraber olduğumuz sürece her gün konuşabildik onun sayesinde ve dilediğimiz kadar... Ve bilirdim, New York'da da olsam, Polinezya'da da, ya da Atina'da iken mesela, sana ulaşabilirim. O kız benim için ince bir pamuk ipliği idi, kederimde ya da sevinirken bir şeye, son konuşmamıza dek beni sana bağlayan. Ağlamaktan yüzü gözü şişmiş olmalı, çabalarına rağmen artık birbirimizi aramaktan vazgeçtiğimizde.
...
Marina Vladi'nin kitabından zaman zaman çevirip Visotski şarkılarına eklemek iyi olacak.