makis17

Τα Κύθηρα ήταν στέρφα γη'
μια άγονη ερημιά,
με άγριες παράταιρες κραυγές,
για μόνους ύμνους πιά.
Όμως κάτι παράξενο με τράβηξε από πέρα...
Όχι...δεν ήτανε ναός στον ίσκιο ενός πευκώνα,
όπου μια νέα ιέρεια μες τ' άνθη κατοικεί,
και έχει αναμμένο το κορμί με κάψα μυστική,
κι' από περαστικές πνοές ανάστατο χιτώνα.
Μα να που παραπλέοντας τόσο κοντά στα βράχια,
ώσπου να διώξουν τα πανιά τ'ανύποπτα πουλιά,
είδα πως επρόκειται για αγχόνη μαύρη' αντίκρυ στον ουρανό' σαν δέντρο εκεί μονάχο...
......................................................................................

• Η πιο ωραία πονηριά του διαβόλου είναι να μας πείσει ότι δεν υπάρχει.
• Ελεύθερε άνθρωπε, πάντα θα λατρεύεις τη θάλασσα!
• Δεν μπορώ να συλλάβω κάποιο τύπο ομορφιάς, στον οποίο δεν υπάρχει μελαγχολία.
• Η Εκκλησία, μην μπορώντας να καταργήσει τον έρωτα, θέλησε τουλάχιστον να τον απολυμάνει: επινόησε το γάμο
• Αγάπη: η ανάγκη να φύγεις από τον εαυτό σου.
• Είσαι γοητευτική και σώπα.
• Στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου ξέχασαν δύο δικαιώματα: της αντίρρησης και της φυγής.
• Τι σημασία έχει η αιώνια καταδίκη για κάποιον που έχει βρει μέσα σε ένα δευτερόλεπτο το άπειρο της ηδονής;
• Το Κακό γίνεται πάντα χωρίς προσπάθεια, φυσικά, μοιραία. Το Καλό είναι πάντα αποτέλεσμα κάποιας τεχνικής.
• Η έλξη προς τις έξυπνες γυναίκες είναι χαρακτηριστικό των ομοφυλοφίλων.
• Τι κι αν έρχεσαι από τον Παράδεισο ή την Κόλαση, δεν έχει σημασία, ω Ομορφιά!
• Είναι πιο εύκολο να πιστέψεις στο Θεό και πιο δύσκολο να τον αγαπήσεις. Είναι πιο εύκολο να αγαπήσεις το Διάβολο και πιο δύσκολο να τον πιστέψεις.
• Ας είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στον κοινό άνθρωπο, στην κοινή λογική, στο συναίσθημα, στην έμπνευση και στο προφανές.
• Ο μοναδικός λυρισμός που έχει ο κοινός άνθρωπος είναι η σεξουαλικότητα.
• Η μελέτη της ομορφιάς είναι μια μονομαχία στην οποία ο καλλιτέχνης βγάζει μια κραυγή τρόμου πριν νικηθεί.
• Αυτή η ζωή είναι ένα νοσοκομείο όπου κάθε άρρωστος έχει τη διακαή επιθυμία να αλλάξει κρεβάτι.
• Η φαντασία είναι το βασίλειο της αλήθειας, ενώ το εφικτό είναι μια από τις επαρχίες της αλήθειας.
• Ποιος θα τολμούσε να αναθέσει στην Τέχνη τη στείρα ασχολία να μιμείται τη Φύση;
• Το ξέφρενο πάθος για την Τέχνη είναι μια γάγγραινα που καταβροχθίζει όλα τα άλλα.
• Υπάρχουν μόνο τρία πλάσματα άξια σεβασμού: ο ιερέας, ο πολεμιστής, ο ποιητής. Να γνωρίζεις, να σκοτώνεις, να δημιουργείς.
• Αυτό που είναι μεθυστικό στο κακό γούστο είναι η αριστοκρατική ηδονή να γίνεσαι δυσάρεστος.
• Μια ερωμένη είναι μια μπουκάλα κρασί. Μια σύζυγος είναι μια μπουκάλα...
• Όταν ο ποιητής κυνηγάει έναν ηθικό σκοπό, περιορίζει την ποιητική του δύναμη.
• Οτιδήποτε είναι ωραίο και ευγενές είναι αποτέλεσμα λογικής και υπολογισμού.
• Δυο θεμελιώδεις λογοτεχνικές αρετές: η αναφορά σε υπερφυσικές δυνάμεις και η ειρωνεία.
• Μια όαση τρόμου μέσα σε μια έρημο ανίας.
• Αν η λέξη δεν υπάρχει, επινόησέ την, αλλά πρώτα βεβαιώσου ότι δεν υπάρχει.
• Έχω περισσότερες αναμνήσεις από όσες αν ήμουν χιλίων ετών.
• Λαμβανομένων όλων υπόψη, η δουλειά τελικά είναι λιγότερη βαρετή από το να διασκεδάζεις.
Πρόοδος, αυτή η μεγάλη αίρεση των εκφυλισμένων.
• Θα ήταν ωραίο να είναι κανείς εκ περιτροπής θύμα και δήμιος.
• Η ερωτική πράξη μοιάζει πάρα πολύ με βασανιστήριο ή με χειρουργική επέμβαση.
• Η ποίηση και η πρόοδος μοιάζουν με δυο ανθρώπους που μισούνται με ένα ενστικτώδες μίσος και που όταν συναντηθούν στον ίδιο δρόμο, ο ένας από τους δύο πρέπει να παραμερίσει.
• Τι είναι η τέχνη; Πορνεία.
• Το να είμαι ένας χρήσιμος άνθρωπος, μου φαινόταν πάντα εντελώς αποτρόπαιο.
• Όλοι οι μεγάλοι ποιητές καταλήγουν, φυσιολογικά και μοιραία, κριτικοί.
• Η πρόοδος είναι ένα δόγμα των αργόσχολων και των Βέλγων.
• Να είσαι πάντα ποιητής, ακόμα και στον πεζό λόγο.
• Είναι ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου,μεθύστε χωρίς διακοπή.
Με κρασί, με ποίηση, με αρετή, με ό,τι θέλετε!
• Ω κτήνος αναντικατάστατο, βάναυσο, υποκριτή αναγνώστη μου…άνθρωπέ μου...αδελφέ μου.

-------------------------
Charles Pierre Baudelaire
1821-1867
Paris, France
-------------------------

...Και σκόνταψα σε απίστευτες φλωρίδες, όπου στα άνθη μπλέκουν τα μάτια πάνθηρων, που έχουν των θνητών όντων τη σάρκα. Και τα ουράνια τόξα είναι ταννιστά, σαν χαλινοί προς τα γλαύκα ποίμνια των οριζόντων...
...Τα έλη είδα τα απέραντα να λάμπουν. Και είδα κάτω βαθιά στα σχοίνα, ολόκληρο Λεβιάθαν να σαπίζει στους κύρτους. Και στην νηνεμία καταρακτίσματα είδα υδάτων, και είδα τον ορίζοντα στα βάραθρα να χειμαρρίζει...

...Ιδού λοιπόν...Το τρομερό Βασίλειο'το Χάος αποκαθίσταται, το φως πεθαίνει πριν από τον αδημιούργητό σου κόσμο, το Χέρι Σου μεγάλε Άναρχε. Ας πέσει η αυλαία, και ας θάψει τα πάντα το Σκοτάδι του Σύμπαντος...